Op Pinkstermaandag 10 juni ging de parochiegemeenschap van Wulpen weer op bedevaart naar het Sint-Willibrordusputje. Deze heilige plaats herinnert volgens een vrome legende aan het bezoek van bisschop Willibrordus, een Angelsaksisch-Ierse missionaris, rond het einde van de zevende eeuw. Mensen uit de streek en talrijke bedevaarders en bezoekers hebben sindsdien deze plaats bezocht, een waterpoel met een kapelletje midden in de velden van de poldervlakte. Sinds de gemeente Koksijde het domein in 2008 opnieuw aanlegde, is het een geliefde pleisterplek voor fietsers en wandelaars. Tijdens dit voorjaar 2019 zorgde de gemeente ook voor de renovatie van het kapelletje, die nu ei zo na voltooid is.
De bedevaarders van Wulpen vertrekken om 9.30 uur aan de kerk. Ongeveer een half uur later komen ze aan bij de kapel, waar de eucharistie gevierd wordt, ondersteund door het Sint-Willibrorduskooro.l.v. Trees Coulier. Na de plechtigheid, waarbij het gerenoveerde kapelletje zal worden ingezegend, biedt het gemeentebestuur van Koksijde een receptie aan. Wie niet vertrekt aan de kerk, maar rechtstreeks naar de kapel wil rijden (via de Veurnekeiwegen de Sint-Willibrordusstraat) kan gebruik maken van de parking die nabij het Putje werd aangelegd.
Sint-Willibrordus– parochieheilige van Wulpen
Willibrord werd geboren als zoon van pas bekeerde ouders en werd als zevenjarige jongen door zijn vader Wilgistoevertrouwd aan het benedictijnerklooster van Riponnabij York in Engeland. In Ripongroeide Willibrord op onder invloed van Sint-Wilfridus, de bisschop van York. Wilfridverzette zich tegen de toen heersende Iers-Keltische traditie en was als benedictijnse abt een voorstander van de Romeinse ritus. De Iers-Keltische traditie had een voorliefde voor “zwervende” evangelieverkondiging, terwijl de Benedictijnen voor stabilitaslociwaren, “standvastigheid van verblijfplaats”. Toen hij vijftien was legde Willibrord de gelofte af, kreeg het monnikshabijten de tonsuur. Bij hem groeide de wens om op pelgrimstocht te gaan. Eind 677, begin 678, op zijn 20e, vertrok Willibrord naar Ierland. In de Abdij van Rathmelsigionderwierp hij zich onder abt Egbert aan een regime van strenge tucht. Hij zou er dertien jaar blijven. Willibrord was er getuige van Egbertsgestrande missie naar Frisia en de vruchteloze Friese missie van Wigbert. Tien jaar later, hij was toen 30 jaar oud, werd hij daar in 688 tot priester gewijd.
In 689 behaalde de Frankische hofmeier Pepijnvan Herstaleen grote overwinning op de Friese koning Radboud en kreeg het gebied ten zuiden van de Rijn in handen. Willibrordswens om de Friezen te bekeren kon nu in vervulling gaan.
Willibrord reisde in de herfst van 690 met elf of twaalf gezellen, onder wie Werenfriedvan Elst, via het huidige Katwijk, bij de monding van de Rijn, naar Friesland om het voorbeeld te volgen van Jezus Christus die rondtrok om zijn boodschap te verkondigen. Maar waar Willibrorduslandde is helemaal niet zo zeker. R. Watthy, een kenner van de geschiedenis van onze streek, onderzocht heel wat bronnen met betrekking tot de heilige en het dorp Wulpen. Volgens deze heemkundige is de heilige langs onze kust de patroon van drie kerken: Grevelingen(Gravelines– Frankrijk), Wulpen en Middelkerke. Alleen in Wulpen is er een putje. De legende verhaalt hoe Willibrord te Gravelinesaan land kwam en over Wulpen en Middelkerke Nederland bereikte. Toen hij in Wulpen voorbijkwam heerste er een grote droogte en was er gebrek aan water. Met zijn staf liet hij water ontspringen in een oude put. Dit water werd gebruikt tegen alle “brandende ziekten”. Het is ook een feit dat deze put nooit droog staat. De legende roept het verhaal op van Mozes in de woestijn. (“Het water uit de rots”, Exodus 17,1-7 / Numeri 20,1-13)
We zijn als Wulpenaars heel fier dat de H. Willibrordus ook hier, bij ons, gepasseerd is. Om dat elk jaar te herdenken liet de toenmalige pastoor-kanunnik Meesein 1657 voor het eerst een bedevaartvaantje drukken. Elk jaar, op tweede Pinksterdag, wordt in Wulpen de bedevaarttraditie naar “het Putje” in ere gehouden. De stille tocht door de velden liet een heel integere indruk na, die je niet zo vlug vergeet.
tekst : DDZ en TC
affiche en foto's : RM
