Jarenlang al hoor je de dooddoener. Oh Kerstmis dat is een veel ouder feest dan het christelijke. Trouwens een persoonlijke God dat is een verfoeilijke uitvinding van joden, christenen en islamieten. Het echte feest is een lentefeest. De hergeboorte van het licht. Je merkt het nog niet. Elke dag wordt het heel voorzichtig minuut na minuut terug langer dag. Althans hier bij ons aan de noordelijke helft van onze planeet. Best wel grappig een kerstboom met ballen en lampjes midden in de zomer in Australië. Het was keizer Constantijn die in 321 bij wet bepaalde dat voortaan in heel het Romeinse rijk op de verjaardag van de onoverwinnelijke zon – 25 december - het geboortefeest van Jezus zou gevierd worden. Inderdaad. Pasen heeft de oudste traditie. Via het joodse paasfeest heeft het christelijke Paasfeest zijn vaste datum in de lente. Niet berekend op de zon maar op nieuwe maan. Kerstmis, als geboortefeest van Jezus, de Messias heeft dit alles niet. De verhalen die we horen in de liturgie helpen ons niet vooruit. Op welke dag en maand Jezus nu echt geboren werd is niet overgeleverd. De kindheidsevangeliën zijn theologische verhalen. Ze smeden een band met het Oude Testament. Ze plaatsen heel het Messiasgebeuren in die joodse geschiedenis zonder meer. Je kan als christen niet om die joodse voedingsbodem heen. Hier in onze liturgie vieren we geen zonnewende. Het is ook niet zomaar een feest om een nieuwe geboorte. Het is oneindig veel meer dan een politiek statement omdat die Jezus in een kribbe geboren werd en eerst gevonden door de simpelen van de maatschappij, herders. Wel zeggen ze alles over welke Messias er geboren werd. Als we de verhalen jaar na jaar opnieuw lezen en vieren net in die donkere dagen dan is het om een dam op te werpen tegen de moedeloosheid, tegen de verruwing van de samenleving, tegen de wereldwijde bedreiging van de wereldvrede en de donkere nachten in het leven. Ook tegen de eenzaamheid te midden van het algemeen feestgedruis in van de komende dagen vol haantjesgedrag, de nood aan het zich presenteren van m’as-tu vu? Of het etaleren van zie es wat ik me veroorloven kan… We vieren hier dat het onmogelijke mogelijk wordt omdat God zich ermee moeit. Als een klein kind, freel en teder weet Hij zijn hoop en toekomst opnieuw geboren laten worden vandaag in het bijzonder. Maar uiteindelijk het hele jaar door, heel ons leven lang… God wil zich helemaal thuis weten in jouw leven. Hij houdt woning in jouw leven, in je doen en laten. Laat die liefde van de Messias in jou geboren worden. Leef van vertrouwen dat met Hem aan je zijde je leven in goede handen is. Hij is dat licht, die energie die je elke dag weet te doen herrijzen. Kerstmis vieren is daarom elk jaar opnieuw een bijzondere vorm van Pasen vieren en van Pinksteren. Wijzelf zijn het waar Jezus wil wonen. Vieren we zo Kerstmis. Verwelkomen we die Emmanuel, God met ons. Zo teder en tegelijk zo krachtig als nieuw leven.
