VERZOENINGSVIERING
Deze viering wil ons samen het karakter van verzoening laten beleven: waar wij tekortschieten wordt niet alleen God gekwetst, maar ook de gelovende gemeenschap. Wij maken tijd om samen naar Gods Woord te luisteren en steun te vinden in ons samen bidden. Er is ook ruimte voor de persoonlijke belijdenis en de vraag naar kwijtschelding van onze tekorten.
Hieronder haal ik inspiratie in de “Gemeenschappelijke verzoeningsviering voor het Heilig Jaar” voor de veertigdagentijd 2025, die ik vond op Kerknet.
Aanroeping van de Heilige Geest
Zend uw Geest, Heer, in ons midden:Hij zal ons reinigen door tranen van berouw.
Amen.
Evangelie (Mt 25, 31-40)
Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Matteüs.
“Heer, wanneer hebben wij U hongerig gezien en U te eten gegeven,of dorstig en U te drinken gegeven?Wanneer hebben wij U als vreemdeling gezien en opgenomen,U naakt gezien en gekleed?Wanneer hebben wij gezien dat U ziek was of in de gevangenis zaten zijn we naar U toe gekomen?”
En de koning zal hun antwoorden:“Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebbenvoor een van de geringsten van mijn broeders of zusters,dat hebben jullie voor Mij gedaan.”
Woord van de Heer.
Gewetensonderzoek
Zijn wij een teken van hoop voor gedetineerden, zieken, jongeren, migranten, senioren en armen?
Tijdens het Jubeljaar worden wij geroepen om tastbare tekenen van hoop te zijn voor onze broeders en zusters die in moeilijke omstandigheden leven. Ik denk aan gedetineerden, die, verstoken van hun vrijheid, dagelijks niet alleen de zwaarte van hun opsluiting voelen, maar ook de emotionele leegte, de opgelegde beperkingen en al te vaak een gebrek aan respect ervaren.
Hoe gaan we om met mensen die de gevangenis verlaten?
Ubi caritas (Taizé)
Tekenen van hoop moeten worden gegeven aan zieken, zowel thuis als in het ziekenhuis. Hun lijden kan worden verzacht door de nabijheid en genegenheid van degenen die hen bezoeken.
Hebben we oog en aandacht voor wie ziek zijn en lijden?
Ubi caritas (Taizé)
Ook zij die de hoop bij uitstek belichamen, hebben tekenen van hoop nodig: de jongeren. Helaas zien zij hun dromen maar al te vaak in duigen vallen. We mogen hen niet teleurstellen, want op hun enthousiasme is de toekomst gebouwd.
Geven we jongeren de ruimte om te dromen, of doven we het vuur van hun enthousiasme?
Ubi caritas (Taizé)
Tekenen van hoop mogen niet ontbreken voor migranten, die hun land verlaten op zoek naar een beter leven voor zichzelf en hun gezin. Hun verwachtingen mogen niet worden ondermijnd door vooroordelen en afwijzing.
Zijn we gastvrij voor wie ontheemd is?
Ubi caritas (Taizé)
Ook senioren, die zich vaak eenzaam en verlaten voelen, verdienen tekenen van hoop. Waardering voor hun levenservaring, hun wijsheid en de bijdrage die ze kunnen leveren, is een opdracht voor zowel de christelijke gemeenschap als de samenleving.
Waarderen we de levenswijsheid van senioren? Dragen we zorg voor wie voor ons hebben gezorgd?
Ubi caritas (Taizé)
Het is mijn diepste wens dat er hoop mag zijn voor de miljarden armen, die vaak het essentiële ontberen om te leven. Door de opeenvolging van steeds nieuwe golven van verarming dreigt gewenning en berusting. Maar we mogen onze blik niet afwenden van deze schrijnende situaties, die we intussen overal aantreffen – niet alleen in bepaalde delen van de wereld.
Zijn we solidair met mensen in armoede?
Ubi caritas (Taizé)
Vredewens
Allen staan op.
De aanwezigen wensen elkaar de vrede van Christus toe.
Zending en zegen
WITTE DONDERDAG
Witte Donderdag is de donderdag voor Pasen.
Christenen gedenken op die dag dat Jezus op de avond vóór zijn lijden (Goede vrijdag) met zijn leerlingen aan tafel ging voor het Laatste Avondmaal.
De evangelisten Matteüs (26,17-75), Marcus (14,12-72) en Lucas (22,7-64) vertellen dat Jezus met zijn leerlingen de maaltijd deelt aan de vooravond van het joodse paasfeest.
Het wordt zijn Laatste Avondmaal, want vanavond zal één van zijn leerlingen hem verraden en begint zijn lijdensverhaal. De joden gedenken de bevrijding uit de slavernij door Mozes en het begin van een lange doortocht door de woestijn. Iets gelijkaardigs staat Jezus te wachten: een zware doortocht. En die zal verlossing brengen voor al wie zijn weg van liefde wil volgen.
Bij Johannes (13,1-27) vernemen we dat Jezus eerst de voeten van zijn leerlingen waste. Jezus dringt aan op het beleven van deze les in nederigheid. We krijgen ook een uitgebreid verslag van Jezus’ eenzame gebed op de Olijfberg.
Tijdens het Laatste Avondmaal deelt Jezus met zijn leerlingen ongedesemd Pesachbrood. De symboliek van het joodse Pesach en het paaslam, teken van het eerste verbond, betrekt hij op zichzelf:
‘Neem en eet, dit is mijn lichaam.’ Ook nam Hij een beker, sprak het dankgebed uit en gaf hun die met de woorden: ‘Drink er allen uit, want dit is mijn bloed van het verbond, voor velen uitgeschonken tot vergeving van zonden.’ (Mt 26, 26-28)
Jezus vraagt zijn leerlingen de maaltijd te blijven herhalen tot zijn wederkomst.
Op het einde van de viering is er deze keer geen wegzending, geen zegen, geen slotlied. Vanaf nu overheerst doodse stilte. Wie wil, kan nog in de kerk blijven om bij de ciborie te bidden en te waken
Voor katholieken betekent dit de instelling van het sacrament van de eucharistie.
De spiritualiteit van Witte Donderdag - om even bij stil te staan
De christelijke God is geen overheersende tiran die de mens klein maakt en knecht. Hij maakt zich klein om de mens te dienen. Hij wil dat wij ten volle leven en is bereid om zijn leven daarvoor te geven. Zodat wij met zijn hulp heel kunnen worden en één in vriendschap met God.
Als de eucharistie soms abstract of repetitief lijkt, mediteer dan eens over de grenzeloze intimiteit waarmee God door Jezus Christus bij ons aanwezig wil zijn. Hij wil in ons zijn. Hij wil het voedsel van onze cellen zijn. Het onzichtbare leven dat ons elke dag voortstuwt. Het diepste en meest intieme van ons, daar vinden we Gods gelaat.
Als God zelf onze voeten wast, het werk van een slaaf, dan mogen we dat ervaren als een dringende oproep om zelf ook dienend te leven. In alle nederigheid.
Dat wil niet zeggen dat we ons moeten beknotten of klein moeten houden.
Wij mogen de ander dienen met alles wat we in ons hebben.
Al onze vaardigheden en vermogens mogen inzetten om het leven rondom ons te bevorderen, is dat geen schoon en gelukkig leven?
De liefdevolle intimiteit waarmee Jezus zijn leerlingen tijdens het Laatste Avondmaal omringt, wordt maar amper door de leerlingen begrepen. Ook wat wij vanuit het diepste van onszelf aan de ander te bieden hebben, wordt niet altijd begrepen of gewaardeerd. Dan is het zaak om niet te verharden. Blijf toch maar het schoonste en het beste van jezelf geven.
Bron: Otheo (LD)
GOEDE VRIJDAG
Drie citaten bij Goede Vrijdag
We zien het kwaad oprukken, maar dat kan ons niet blind maken voor goedheid, en we kunnen het kwaad niet de goedheid uit ons hart laten verdrijven.
Laatste boodschap van jezuïet Frans van der Lugt uit Homs (Syrië).
De Calvarieberg is de school van de liefde. Franciscus van Sales
In de strijd tegen leugens en geweld hebben waarheid en liefde uiteindelijk geen ander wapen dan het getuigenis van het lijden. Paus emeritus Benedictus XVI
Gebed:
Open onze oren voor de stille stemmen
Heer,
er is de wind;
er is het vuur.
Maar er is ook de onhoorbaar zachte bries;
de ontelbare gebeden van eenvoudige mensen;
het hard labeur van hen die dorsten naar gerechtigheid;
het steeds herbegonnen werk van hen die vrede stichten.
Open onze oren voor deze stille stemmen
waarin Gij U openbaart.
Gij, God met ons
in Jezus de Mensenzoon.
Zusters van Mazille
Bron: Otheo
MUZIKALE VERSTILLING – GOEDE VRIJDAG
Op Goede Vrijdag,18 april, bent u hartelijk welkom op de muzikale verstilling rond het lijdensverhaal van Christus.
Met muziek, woord en beeld nemen we u mee in het verhaal van verraad, eenzaamheid, dood, hoop en verrijzenis.
Een eeuwenoud verhaal, op een eigentijdse manier gebracht.
Deze evocatie gaat door in de Mariakapel Oostduinkerke om 19 uur. Toegang is gratis. Welkom!
Lieze Lemmens, Janne Lemmens, Katrien Pieters,
Josette Van Hooydonck, Sofie Devriendt, Griet De Meyer: Zang
Josette Van Hooydonck: Woord
Saar Bervoets: Baritonssaxofoon
Anthony Pinson: Hobo
Stephanie Maertens: Piano
PAASWAKE, een unieke viering
Dit is de viering die het meeste indruk maakt, zowel van sfeer, van inhoud, van betekenis. Eigenlijk een viering waarin ons gehele geloof aanbod komt.
Eerste sfeerbeeld van de avond…
De start in een geheel duistere kerk roept het gevoel van verlatenheid op, zoals de Heer verlaten in het graf ligt. Dan wordt het vuur aangestoken, het nieuwe licht, teken van redding.
Kaarsen worden ontstoken aan dit nieuwe licht. Gaandeweg verlicht het kerkgebouw zich met kaarslicht, het roept een sfeer van ingetogenheid op. Toch klinkt er reeds vreugdezang, een jubelzang over de paaskaars.
Lezingen als wake…
Bij het Pesach maal vraagt een joods jongetje aan de oudere: wat vieren we? Ook wij in deze paaswake krijgen doorheen de opeenvolgende lezingen de geschiedenis van het joodse volk te horen.
Deze geschiedenis start vanaf het begin met het ontstaan van de schepping in de verschillende dagen, met daarbij de ode aan de dag van de rust, dag van gebed tot God uit dankbaarheid voor het geschapene.
Verder horen we het verhaal van het volk onderweg, met ups en downs, soms willen ze weg van diegenen die hen leidt, en toch blijft Hij hen trouw. Hij gaat met hen op weg, zoals Hij ook met ons pelgrimeert elke dag opnieuw, de éne dag duidelijker dan de andere. De onzichtbare die steeds ons zal beschermen en dit zonder dat we expliciet vragen naar zijn bescherming.
De verschillende profeten die ons blijven aanmoedigen om Hem trouw te blijven.
De brief van Paulus aan de Romeinen brengt ons dichter bij ons eigen leven, onze eigen doop, kind worden van God.
Het evangelie met de verwondering van de bedroefde vrouwen, die een hele ommekeer zal teweeg brengen. Hij is er niet meer… Hij is verrezen!
Alles wordt nieuw…
Zoals bij doop nieuw leven start, wordt water nieuw gezegend. Dit nieuwe water, voortaan het nieuwe doopwater wordt gebruikt om de paaskaars te zegenen, ook wij worden opnieuw gezegend als hernieuwing van ons doopsel. Daarna zullen we ook zelf ons doopbeloften hernieuwen, teken van een nieuwe start. Daarna kunnen we het uitjubelen: de Heer is verrezen! Vanuit het duistere van het begin van de avond komen we in de glans van het licht, het Paaslicht.
© PVC
