Het druppelde eventjes, net voor de vormselviering in de Sint-Niklaaskerk op zaterdag 13 mei, maar de 36 vormelingen waren er niet minder zonnig door … Vol jeugdig enthousiasme gaven ze het beste van zichzelf tijdens deze toch wel bijzondere viering. Ze zongen krachtig en vurig, ze waren behoorlijk aandachtig en ze beleefden de vormselrituelen met gepaste ernst en trots. Bij het begin van de viering genoten ze zichtbaar - samen met hun talrijk opgekomen familieleden - van een overzicht in vogelvlucht van het voorbije werkjaar. Mooie herinneringen kwamen terug naar boven en af en toe bracht dat een stralende lach op hun gezicht.
De vormheer was E.H. Kan. Filip Debruyne. Hij stond letterlijk en figuurlijk dicht bij de jongeren en sprak hen aan in een taal die ze verstonden. In zijn homilie benadrukte hij dat de vormelingen - vanuit de vrije keuze die ze maakten - mogen tonen dat ze blije, vreugdevolle christenen zijn. Met de kracht van de Geest kunnen ze zelfs alsmaar betere christenen worden: vanuit hoofd, hart en handen. Aan de hand van een beklijvend verhaal over het vormsel van 3 sterk beperkte jongetjes riep hij hen zo op om in de eerste plaats vooral dankbaar te zijn. Als christen ervaar je immers al het mooie als geschenk. Een goede remedie om niet in zeurmodus te vervallen. Als hart-tip gaf hij hen het advies regelmatig pluimen aan anderen te geven. Zo krijgen mensen immers vleugels. En door te vertellen over de bedelaars in de metro van Brussel, en dat ene handje van een ineengedoken vrouwtje en haar dankbare blik, benadrukte hij dat christenen solidair zijn met mensen die het moeilijk hebben. Kwetsbare mensen onverschillig voorbijlopen is geen optie.
Ook in het verdere verloop van de viering slaagde de vormheer erin de jongeren en andere aanwezigen het gebeuren mee te laten beleven. Na de zending en zegen kwamen alle jongeren naar voor. Pastoor Hans toonde hen het afsluitend geschenk: een echte puzzel van hun groepsfoto. Zo’n cool cadeau hadden ze duidelijk niet verwacht .. Om af te ronden zongen ze vooraan - vol geest-drift en bekrachtigd door het handengeklap van alle aanwezigen - hun lijflied ‘Handen gevraagd’. Als ze met de kracht van de Geest zo op stap gaan, worden ze een ware zegen voor anderen. We wensen het hen van harte toe!
