We maken graag wat nader kennis met de priesters van onze Pastorale Eenheid Ster der Zee Koksijde.
Wie ben ik?
Walter Vandesompele, thuis gebo- ren in Ooigem (Wielsbeke) op 27 oktober 1932. Ik was de tweede in een gezin van 4 jongens. We woon- den in de vlasstreek, die bloeiend was door de fabriek en de vlasbewer- king. Vanaf 12 jaar moesten we tij- dens de vakantie meewerken in het vlas: roten, turbines, vlasmolens...- Dat was zwaar werk!
Na het lager onderwijs werden mijn broer en ik naar het Sint-Jozefscol- lege in Moeskroen gezonden, om Frans te leren. Zo konden wij ons vader vergezellen bij zijn aankopen in Frankrijk.
Na 7 jaar oude humaniora heb ik ge- vraagd om priester te mogen wor- den. Mijn ouders waren heel geluk- kig. Mijn moeder vergezelde me, samen met de pastoor, om mij in te schrijven in het Klein Semina- rie te Roeselare. Na het eerste jaar fi- losofie heeft het bisdom beslist dat wij de rest van onze opleiding in
het Groot Seminarie van Brugge moesten volgen.
De studie theologie werd onder- broken door 15 maanden militaire dienst in Aalst, waarvan 4 maanden in het militair hospitaal. Als bran- cardier zag ik veel lijdende en zieke mensen, die een woord van troost goedkondengebruiken. Monseigneur Desmedt heeft me tot priester gewijd op 4 augustus 1958 in de parochiekerk van Wakken. Mijn eerste benoeming was stu- diemeester-opvoeder in het Heilig HartcollegevanWaregem.
In 1963 werd Moeskroen verbonden aan het bisdom Doornik.
Eind 1964 moesten we kiezen voor het bisdom Doornik of Brugge. Ik koos voor het Sint-Jozefscollege van Moeskroen, waar ik in 1966 be- noemd werd tot econoom van een school met 700 leerlingen. Dat was eenzwaretaak.
In die periode heb ik ook veel ge- werkt in een arme wijk: de Mont- à-Leux, in de Patro en met een grote groep scouts. Ik heb ook veel gebouwd: de eerste sporthal van Moeskroen heb ik gerealiseerd.
Na die jaren in het college werd ik benoemd tot pastoor in Lowingen(Luigne), een tweetalige parochie. Daar had ik zeer veel contact met de mensen. De gesprekken met de Vlaamse gepensioneerde mijnwerkers herinner ik me nog goed. Ik werkte ook graag samen met een groep leken bij de voorbereiding van het vormsel, doopsel en huwelijk.
Een hartinfarct maakte een einde aan mijn werkperiode in Moeskroen en Lowingen. Ik zocht rust aan de kust. Na die rustperiode werkte ik graag samen met priester Paul Van Zeirdoor vertalingen te maken. Jaarlijks trok ik met hem naar het Vakantiesalon, waar de Kerk een standje had.
Blij dat ik me nog dienstbaar kon maken in de parochies van De Panne en Koksijde.
Wat houdt me bezig?Wat boeit me?
Ik ben de Heer, die me begeleidde bij mijn pastoraal werk zeer dankbaar. Zo kon ik veel sociale contacten opbouwen, zowel met jongeren als met volwassenen.
Dan is er nog iets dat mij ondersteund heeft : het gebed. Dat vind ik belangrijk.
Met aandacht heb ik geluisterd naar de mensen van de gezinsgroep' Les équipesNotreDame “ .
Elke samenkomst werd begonnen met een kwartier spontaan gebed van iedereen.
Ook de documenten die paus Franciscus schrijft, boeien mij. Momenteel ben ik aan het lezen in
' Wees Blij en juich!' .
Wat mag ik hopen?
Ik geef mijn leven in de handen van de Heer.
Na 60 jaar priesterschap ben ik nu op rust. Ik ben dankbaar voor alle kaartjes die ik voor die gelegenheid gekregen heb.
Ik hoop dat de vriendschappelijke contacten die ik opbouwde met parochianen van Moeskroen, De Panne en Koksijde blijven bestaan.
Altijd welkom!
