We maken graag wat nader kennis met enkele priesters die werkzaam zijn in onze Pastorale Eenheid
Ster der Zee Koksijde.
Wie ben ik ?
Ignace Becuwe, geboren op 15 april 1938 in Veurne. Eigenlijk ben ik geboren op een strook grond tussen Bulskamp en de Moeren in een klein huis bij de molen. Mijn vader was arbeider in de landbouw en mijn moeder was huisvrouw. Ik ben de oudste van 4 jongens. Mijn ouders waren eenvoudige, rustige mensen die ons een goede opvoeding gaven.
Omdat ons huis onbewoonbaar was door de onderwaterzetting van de Moeren, verhuisden wij naar Bulskamp. Daar volgde ik de lagere school tot het 6de leerjaar. Na de oorlog keerden we terug naar daar en woonden in een huisje naast de Ringsloot. Er bestond toen nog een 7de leerjaar. Daarvoor moest ik elke dag 7 km fietsen naar het College van Veurne, waar ik 6 jaar Grieks-Latijnse humaniora volgde.
Toen ik in de retorica zat , is mijn tweede broer plots overleden. Hij was amper 16 jaar en stierf in een ziekenhuis te Oostende. Op dat moment was mijn moeder op bedevaart naar de kapel van Izenberge. Daar kreeg ze het droevige nieuws te horen dat haar zoon overleden was. Dat was een dramatisch kantelmomentin mijn leven.
Ik had al vroeger beslist om priester te worden. Samen met 63 studenten begon ik aan de opleiding in het Groot Seminarie van Brugge. Van die groep werden 36 mannen gewijd tot priester.
Ikzelf werd gewijd in de kerk van Bulskamp.
Mijn eerste job was leraar-studiemeester in het Sint-Rembertscollegevan Torhout. Daar waren heel wat scholen onder één koepel : de normaalschool, een kosterschool, en ook een land- en tuinbouwschool.
Na 20 jaar werken in het College, ben ik toevallig terecht gekomen in de parochie Sint-Pieter van De Panne. Ik was er 5 jaar medepastoor.
Mijn volgende opdracht was de pastoraal verzorgen in Marke ( Kortrijk ) .
Samen met collega Marc Demeulemeesterverdeelden we het werk. Ik werkte in Rodenburgen Marc in het dorp. Mijn kapel is een overblijfsel van de boerderij, die hoorde bij de cisterciënzerinnenabdijGroeninge. Het is de wagenschuurdie gerestaureerd werd en een beschermd monument is . Ik kreeg een mooie aquarel hiervan. Tijdens die 12 jaar daar werken , heb ik alle facetten van het pastoraal werk ontdekt. Ik heb mij daar gejeund!
Daarna heeft de bisschop mij benoemd als pastoor in Oudenburg. Dat hoort bij het dekanaatGistel.Als moderator deed ik gedurende 10 jaar het voorbereidend werk om een federatie te vormen van de 4 parochies Westkerk, Roksem, Ettelgem en Oudenburg.
Wat houdt me bezig?
Mensen. Dat hoort bij mijn roeping. Ik genoot van de gesprekken met de parochianen tijdens de huisbezoeken en bij de voorbereiding van de vieringen.
Als je met pensioen gaat, verminderen die sociale contacten.
Gelukkig had ik dit appartement al en dus was het voor mij makkelijk om naar Koksijde te verhuizen.Ik ben blij dat ik me hier als hulppriesternog wat dienstbaar kan maken en op die manier vriendelijk contact kan houden met veel mensen.
Wat mag ik hopen?
Dat mijn gezondheid niet te snel achteruit gaat want ik wil graag nog wat werken in de Pastorale Eenheid.
Omdat mijn ogen niet goed genoeg zijn, kan ik niet meer met de auto rijden. Gelukkig word ik regelmatig opgehaald door vriendelijke mensen die mij naar de Dunecluzebrengen om gezellig samen te eten. Daarvoor ben ik heel dankbaar.
Aimabele mensen om je heen hebben is heel belangrijk. Dat wens ik iedereen toe!
Monique Luca 6 september 2018
