Voorganger in de Sint-Idesbaldus- kerk in Sint-Idesbald, Koksijde.
Wie ben ik?
Dany Desmet, geboren te Roeselare op 20 april 1943, als jongste van vier. Mijn vader had een transport- bedrijf. Dagelijks ging ik met mijn moeder naar de mis, zelfs als het bitter koud was.
Op een dag komt de pastoor uit de sacristie op mij toe gestapt en zegt: "En jij zal later priester worden”...Woorden die ik heb geloofd! Na de lagere school volgde ik de oude humaniora. Ik was ook zeer ac- tief als leider bij de KSA. In de Poësis gingen we op reis naar Lourdes. Daar nam ik bij de grot van Maria de persoonlijke beslissing priester te worden volgens de woorden die ik als klein kind had gehoord. Bij mijn 50-jarig priesterjubileum verleden jaar ben ik teruggekeerd naar Lourdes om te danken.
Na mijn priesterwijding moest ik een keuze maken: priester in het Bisdom Brugge of iets anders.
Ik koos voor wat ik het moeilijkst dacht en trad binnen bij de paters van Scheut.
In 1968 ben ik vertrokken naar een nieuwe stichting in Kameroen om mij ten dienste te stellen van de lokale Kerk. Mijn pastoor was een kongolees. Onze missiepost telde 30 dorpen die we bezochten met een “deux-chevauxtje”. In het begin sprak ik de inlandse taal niet en kende evenmin de lokale gebrui- ken. Ik was de enige blanke in de streek. Het was een culturele schok om me in te leven! Gelukkig leefden acht jonge kinderen met ons mee op de missie, anders moesten die dagelijks 25km wandelen om naar school te gaan.
Na een jaar werd ik overgeplaatst naar de centrale missiepost. Naast pastoraal werk ook veel ontwikke- lingswerk. Ik heb er twee jaar bo- men gezaagd om de mensen bouwmateriaal te geven. We hebben een “caisse populaire d’épargne et de crédit“ opgericht, want we wilden mensen uit de armoede helpen. Ze kregen één keer per jaar geld na de verkoop van cacaobonen. Het was moeilijk om uit te leggen dat het be- ter is om wat geld op de Spaarbank te zetten in plaats van alles in één keer op te maken. Om de mensen te sensibiliseren hadden we didactisch materiaal nodig.
Ik kon goed tekenen en mocht in 1971-'72 een opleiding Schone Kunsten volgen in Brussel.
Zo kon ik in Kameroen een atelier opstarten waar didactische pla- ten werden gemaakt met zeefdruk voor gezondheidszorg, ontwikkeling, soms ook catechese. Dat had succes en werd o.a. gesponsord door Unicef, US-aid en andere.
Die platen werden verspreid over verschillende Afrikaanse landen via de ambassades. Die internationale contacten waren heel belangrijk. Canada deed een schenking om een drukkerij met offset te beginnen. Twee canadese vrijwilligers leerden ons werken met die machines.
In Yaoundé kregen we een heel ver- diep in het gebouw van de Bisschoppenconferentie om de drukkerij uit te breiden.
In 1977-'82 zond ik een Kameroener naar Doornik om audio-visuele technieken te studeren. Zo kon Modest in 1985 mijn plaats als directeur overnemen en werd ik ‘conseiller technique’.
De bisschoppen benoemden me nationaal verantwoordelijke voor de media.
Nu konden we het kerkelijk weekblad “l’effort camerounais” heropstarten en maakten we later zelfs sociale documentaires voor TV die op de nationale zender en TV5-France-Afrique werden uitgezonden. Ik had veel internationale verplichtingen als mediaverantwoordelijke.
De Perestrojka van de Russische premier Gorbatsjov bracht ook evolutie in Kameroen. Het idee van een democratie met meerdere politieke partijen en openheid van bestuur groeide. Maar veel artikelen van l’Effort Cemerounais werden ge- censureerd. Het was gevaarlijk om op te komen voor eerlijke verdeling van macht en geld. Onze hoofdredacteur, en Kameroens priester, overleed met een kogel in het hoofd in ’89.
Steeds heb ik mijn huis “gevuld” met jongeren uit arme middens die zo middelbare studies konden doen, soms ook met vluchtelingen vanuit Tchaad, die ik opleidde in de drukkerij. En in 1987, samen met zuster Amelie heb ik de “ Foyer Saint Augustin “ gesticht : een tehuis voor wezen, verlaten kinderen, soms straat kinderen die nood hadden aan een dak boven het hoofd. We hebben in 1992 ook een centrum opgericht voor landbouw en veeteelt voor jongeren die verloren liepen in de grootstad Yaounde.
In 1999 vond men in België de dioxinecrisis uit. Belgische kippen werden ingevroren en verkocht in Yaoundeaan dumpingprijzen. Dat was de doodsteek voor onze kippenkwekerij, en dus voor het financieel voortbestaan van ons vormingscentrum voor landbouw en veeteelt.
Ik stelde me ten dienste van het bisdom Bertoua. De bisschop vroeg me spiritualiste worden op het groot seminarie en financieel verantwoordelijke van het aartsbisdom.
Op een bepaald moment werd de stress als econoom om alles in goede banen te leiden te groot.
Sinds 2004 verblijf ik in Koksijde en help waar ik kan, als aalmoezenier in de KEI, Dunecluze, Huize Maria Troost en als mislezerin de kerk van Sint-Idesbald.
Wat boeit me? Wat houdt me bezig?
Als 16-jarige had ik boven mijn bed AMA geschilderd. Dat is een spreuk van Augustinus: “ Ama et fac quodvis.” Dat betekent : “Heb lief en doe wat je wil.“
AMA is ook de naam geweest van de drukkerij: Atelier de Materiel d’Animation.
Het is boeiend om te zien hoe jonge mensen, ontheemden, vluchtelingen... die een kans krijgen om in een stabiele omgeving te studeren en zich te ontplooien, waardige mensen worden. Zij kunnen op hun beurt die kennis doorgeven. Iedere cent die kan uitsparen gaat nog steeds naar hen. Ik sta nog steeds indirect in voor twee weeshuizen: Foyer St Augustin en Case, gesticht door een van mijn kinderen die in Baaltje vier jaar geleden haar belofte uitsprak van ‘god-toegewijde vrouw’.
De bisschop vroeg me deze belofte te ontvangen in zijn naam hier ter plaatse.
Op Facebook vindt je wat nieuws van de “Foyer Saint Augustin“. Ook Google-searchverwijst naar ‘het levensverhaal van pater Dany Desmet-Scheut’. Kijk maar eens!
…..Ik ben een tevreden mens.
Wat mag ik hopen?
Dat ik kom tot overgave en berusting zoals uitgedrukt in het gebed van Charles de Foucauld.
Vader, ik verlaat me op U,
doe met mij wat Gij goedvindt.
Wat Gij ook met mij doen wilt, ik dank U.
Tot alles ben ik bereid, alles aanvaard ik,
als Uw wil maar geschiedt in mij en in al uw schepselen.
Niets anders verlang ik , mijn God,
met heel de liefde van mijn hart,
omdat ik U bemin,
omdat het voor mij een noodzaak van liefde is mij te geven,
mij zonder voorbehoud op U te verlaten,
met een oneindig vertrouwen,
want Gij zijt mijn Vader. Amen.
Als je een gift of steun wil geven of een permanente maandelijkse storting wilt doen aan de kindertehuizen “Foyer St Augustin” en “CASE”, kan je dit doen :
-met fiscaal attest : op nr. BE82 0000 9019 7468 van Scheut Ontwikkelingssamenwerking
BPOTBEB1met vermelding: « 02.237.002 Foyer St Augustin Cameroun»
-zonder fiscaal attest : op nr. BE35 7380 3552 2937 van Foyer Saint Augustin
KREDBEBBmet vermelding «voor kinderen Foyer St Augustin-Case»
Zoveel dank !!!
(Monique Luca)
