Op 9 september 1944 eindigde de tweede wereldoorlog in Sint-Idesbald. Het was de dag van de bevrijding. Vreugde alom, maar ze was van korte duur. Nare geluiden van geschut of ontploffingen in De Panne verstoren de blijheid. Even later worden in het toenmalige schooltje van Sint-Idesbald, naast de kerk, gewonde militairen binnengebracht, ook de gewonde Charles Richards. Baaltjenaar Jules Thabert en enkele leden van het lokale Rode Kruis hadden hem in de straten van De Panne gevonden. Zuster Joséphine, een jarenlang gekende en erg gewaardeerde religieuze van het aanpalende klooster, ontfermt zich over hem. Hij is, waarschijnlijk door de ontploffing van een granaat, heel ernstig gekwetst: een gapende wonde in zijn achterhoofd en een doorboorde long. De zuster beseft dat hij er heel erg aan toe is. Ze blijft bij hem tot hij enkele uren later sterft.
De bevolking van het dorp is erg aangegrepen en rouwt om het overlijden van die jonge man, net geen 27 jaar oud, gevallen in de bloei van zijn leven, gesneuveld om onze mensen van het oorlogsjuk te helpen bevrijden. Hij was nog maar een achttal weken op Europese bodem. Zijn sterfbed wordt met bloemen overladen.
Sedertdien wordt die gebeurtenis in Sint-Idesbald herdacht, telkens tijdens het eerste weekend van september, vroeger op zondag, nu op zaterdag. Na een herdenkingsviering in de kerk wordt er bij de gedenkplaat bij de ingang van de kerk hulde gebracht aan die gevallen soldaat en tevens aan de in gevangenschap overleden weestanders, Marcel Deman (1925-1944), Henri Christiaen (1921-1945) en François D’Hooghe (1881-1945). Dat gebeurt in aanwezigheid van de gemeentelijke overheid, vertegenwoordigers van de lokale en regionale vaderlandslievende verenigingen en lokale inwoners.
Dit jaar heeft de herdenking plaats in en bij de kerk van Sint-Idesbald op zaterdag 31 augustus 2019, om 16.30 uur. Ze krijgt opnieuw een bijzonder karakter. De feiten dateren immers van 75 jaar geleden en naar aanleiding daarvan zal Bill Richards, een neef van Charles, net zoals in 2008 de plechtigheid bijwonen samen met zijn echtgenote Barbara en zijn zus Anne. De familie Richards voelt zich nog steeds nauw betrokken bij de herdenkingen hier in Koksijde. In 1985 waren ook de twee broers van Charles hier op bezoek.
Nadien trekt een stoet onder begeleiding van de gemeentelijke harmonie naar het Georges Grardplein voor een kort défilé.
KORTE BIOGRAFIE VAN CHARLES RICHARDS
Hij werd in Canada geboren op 18 september 1917 en overleed in Sint-Idesbald op 9 september 1944.
Hij groeide op in New Brunswick, in een bescheiden landbouwersgezin met vier kinderen, drie zonen en een dochter. Hij had zijn moeder al op jonge leeftijd verloren. Hij werkte met een van zijn broers op het landbouwbedrijf. Op 3 augustus 1943 trad hij in dienst bij het Canadese leger. Hij werd opgenomen in het regiment van de Queen’s Own Cameron Highlanders dat in de schoot van het Eerste Canadese Leger actief wordt betrokken bij de bevrijding van het bezette kustgebied in Noordwest-Europa. De Camerons worden naar Engeland overgebracht en na een laatste training in Kent steken ze op 7 juli het kanaal over. Het plan is dat ze vanuit Graves-sur-Mer over Caen, Rouen, Dieppe, De Panne, Antwerpen en Groningen naar Oldenburg in Duitsland trekken, waar de oorlog voor hen zou eindigen. Onderweg kregen zij de opdracht om weerspannige, vijandige verzetshaarden uit te schakelen. Voor Charles Richards stopt het verhaal in Koksijde. Hij blijft voor altijd achter in Belgische en Vlaamse grond. Eerst kreeg hij een rustplaats in Oostduinkerke. Later werd zijn stoffelijke overschot overgebracht naar de Canadese begraafplaats van Adegem. (E.B.)
