Zo kun je best ons weekend met de vormelingen omschrijven. Waar enkelen tegen hun zin en met minder ambitieuze bedoelingen waren vertrokken, zo keerde iedereen met een voldaan gevoel naar huis op zondagmiddag...
Je kan je inbeelden wat een uitnodiging voor een 12-jarige moet oproepen: een weekend rond geloof doorbrengen. Dat kan toch niet anders dan saai zijn?
We zijn met onze jarenlange ervaring echter oude rotten in het vak geworden. We weten hoe we onze activiteiten moeten organiseren om deze pubers enthousiast te maken. Van een aarzelend begin, gaat het naar uit volle borst meezingen, samen nadenken, spreken over geloof, samen spelen en eten, groep vormen...
Als ouders zondagmiddag hun spuiten weer meenemen na een korte gebedsdienst, is er iets veranderd. Je kan er geen naam op kleven, maar iets substantieels is veranderd, dat valt niet te ontkennen. de gaven van de Geest hebben hun sporen nagelaten, het samen zingen en bezinnen heeft menigeen doen nadenken, hier en daar eentje op het spoor gezet van een ontkiemend, maar toch kritisch geloof.
Zelfs wij hebben er weer deugd aan beleefd, zelfs na al die jaren. Onze vriendenband is gevoed, we konden getuigen van wat ons beroert en aanspreekt in de bijbel en hoe we dit allemaal beleven in het leven van elke dag.
Mei nadert nu snel! Nog effen wat voorbereiding, de vormselaanvraag en ... dan laten we hen los, mogen ze hun eigen weg zoeken. (J.S.)
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.