We maken graag wat nader kennis met enkele priesters die werken in onze pastorale eenheid Sterderzeekoksijde.
Wie ben ik ?
Georges Bulcke, geboren in Oostkerke ( Diksmuide ) op 23 juli 1929. Oostkerke is een mooi polderdorp, dat volledig vernield werd tijdens de IJzerslag van oktober 1914 maar na de oorlog weer opgebouwd. Mijn ouders hadden een bakkerij met een winkel er bij. Toen ik 6 jaar was, stierf mijn vader. Mijn moeder was een fantastische vrouw. Ze heeft ons alle vier een goede opvoeding gegeven. Ik ben de jongste van de vier. Mijn oudere broer moest het college verlaten om de “bakkersstiel” te leren.
Tot het vierde leerjaar volgde ik het lager onderwijs in de dorpsschool bij de zusters Annuntiaten. Ik heb prettige herinneringen aan die tijd, vooral aan zuster Monica, die ons heel veel geleerd heeft en ons zelfs turnles gaf! Voor het vijfde en zesde leerjaar moest ik naar het college van Diksmuide. Daar zat ik ook op de schoolbanken voor de eerste vier jaar van de oude humaniora. De laatste 2 jaar volgde ik de Grieks-Latijnse in het college van Veurne.
Als misdienaar voelde ik reeds vroeg dat ik priester wilde worden. De keuze voor 2 jaar filosofie in Roeselare en 4 jaar theologie in het Grootseminarie van Brugge, lag voor de hand. De studie werd onderbroken door 21 maanden militaire dienst. Het was hard werken in het ziekenhuis o.l.v. de zusters Augustinessen. Dat was een goede leerschool voor het leven.
Samen met 35 andere priesters werd ik gewijd op 8 december 1954.Ik werd benoemd als leraar Nederlands, Latijn, Grieks en godsdienst in het Sint-Bernarduscollege van Nieuwpoort en heb er met veel enthousiasme les gegeven gedurende 40 jaar. Monseigneur Desmedt heeft me benoemd tot algemeen directeur. Ik was ook proost van de Chiro. Het was boeiend om, samen met de jeugd, plannen te smeden voor de zondagsactiviteiten en ook om vieringen voor te bereiden. Met veel van die leiders heb ik nu nog een goed contact. Hierna werd ik pastoor in Boezinge. Daar was geen pastorie en ik kreeg een café 'De Sultan' , dicht bij een brouwerij, als woning. Deze pastorale opdracht was totaal anders. Om de mensen wat beter te leren kennen, ging ik veel inwoners bezoeken en was er meestal welkom.
Monseigneur Laridon uit Diksmuide vroeg me, na 5 jaar Boezinge, of ik nog een nieuwe taak op me wou nemen in Koksijde. Deken Paul Van Zeir was ernstig ziek en er waren veel vieringen in de 6 parochiekerken. Tot op vandaag concelebreer ik graag bij de zondagsviering in de Onze-Lieve-Vrouw ten Duinenkerk. Tijdens de weekdagen verzorg ik de gelezen mis in de Mariakapel van deze kerk. Daar zijn gemiddeld zo'n 40 gelovigen.
Wat houdt me bezig ? Wat boeit me?
Reizen! Samen met deken Paul Van Zeir heb ik veel interessante reizen gemaakt. Het bezoek aan paus Johannes Paulus herinner ik me nog levendig.Ook de trappistenabdij op het eiland Caley in Wales vond ik indrukwekkend in al zijn soberheid. Priester Jan Rossey is één van de 13 monniken die er nog leven en werken.
De politiek interesseert me ook. Ik volg het nieuws op verschillende buitenlandse zenders. Ook de discussies over de actualiteit op KTO (zender 299) volg ik. Dat zet je aan het denken. Over de toekomst van de kerk maak ik me zorgen. Mijn warme sympathie gaat uit naar paus Franciscus. Hij heeft het in deze woelige tijden niet gemakkelijk!
Wat mag ik hopen?
Dat we samen nadenken over vernieuwing in de kerk. Het aanpassen van wetten en reglementen (bvb. over het celibaat ) is niet eenvoudig. Het is nodig dat we informatie over kerkelijke zaken lezen en bespreken. De pausbrief 'Gaudium et spes) is één van de vele documenten, die ons kunnen inspireren.
Ik hoop dat al die mensen, die werken in en rond de kerk, hun enthousiasme en blijdschap blijven bewaren. Ik wens ze het beste toe.
Monique Luca (maandag 27 augustus 2018)
