Jozef en Maria brengen de kleine Jezus naar de tempel in Jeruzalem om Hem aan de Heer op te dragen, om zo hun godsdienstige plicht te vervullen. De kleine Jezus, kort tevoren en totaal incognito geboren, verborgen in de armoede van geringe mensen, slechts herkend door herders en door enkele zonderlinge zoekers.
Het is God zelf die op zoek is naar zijn volk, om het te ontmoeten. Hij wilde altijd al afdalen, zoals Hij het ook aan Mozes had gezegd bij de brandende braamstruik: Ik heb het lijden van mijn volk gezien en ik daal af. Sindsdien was het verlangen naar zijn komst slechts gegroeid omdat het lijden en de onmacht om het te keren alleen maar toegenomen waren. We horen hun gebed in de psalmen:
Laat U zien Heer, blijf niet onbewogen. Mijn ziel dorst van verlangen naar U.
Dat vurige gebed leefde in het verborgen, en brandde in de harten van de mensen. We het oplichten in de harten van twee onooglijke oude mensen, Simeon en Hanna. Simeon is geen gewone tempelganger. Hij wordt naar de tempel gedreven door de heilige Geest. En Hanna, reeds lang weduwe, bracht er haar dagen biddend door.
Het zijn alleen biddende mensen die God kunnen ontmoeten. Waar anders, dan in de tempel, zou de Messias, de Komende, anders verschijnen?
Waar zou Hij zijn volk anders tegemoet treden om het te komen vertroosten?
Maria en Jozef brachten hun eerstgeborene naar de tempel, God zelf, verborgen en verhuld in een mensenkind, in een boreling. Wie zou Hem ontvangen, wie zou Hem herkennen? Simeon en Hanna verlangden zo sterk dat zij de zekerheid hadden Hem te zien voordat zij zouden sterven.
In het Oosten heet het feest van Lichtmis het feest van de ontmoeting. God ontmoet zijn volk. In Simeon en Hanna treedt het volk Hem tegemoet, zij herkennen Hem en Hij, God, vertrouwt zich toe en legt zich neer in de handen van de oude man die het uitjubelt in dankbaar gebed. Niet alleen omdat hij zelf de glorie van Israël mocht zien, maar omdat hij in het Kind het Licht aanschouwde dat God voor alle volken heeft bereid. Ook Hanna kwam naderbij, dankte en maakte het kind bekend aan allen die een verwachtend hart hadden.
Op Lichtmis nemen we kaarsen in de hand, het symbool van het Licht dat de oude Simeon in de kleine Jezus herkende en zoals hij zijn we even lichtdragers geworden. Het licht wordt het symbool van Christus licht in onze harten.
DV. Tekst naar R. Hoet
