Ook de gebedsvrienden spannen hun draad voor de vormelingen

Lang nagedacht hoe we viering rond de gebedsvrienden vorm konden geven en vooral beeldrijk konden uitwerken. En dan is daar plots... het lumineuze idee... de groene vierhoek die al jarenlang in een hoekje op zolder staat - en al enkele keren in het verleden zijn nut bewezen heeft - kan perfect het kader vormen om concreet een web te weven door draden te spannen. En werkte ik het idee helemaal uit en bouwde er de viering omheen op.

Als van 's morgens kwart over acht waren we druk in de weer om alles klaar te zetten, teneinde de vormelingen om 9 uur meteen op te warmen met een korte zangstonde. Ons jaarthemalied "span een draad" raakt zo stilaan ingeoefend.
Daarna werd in kleine groep stilgestaan rond de vele mensen die de vormeling omringen, van heel dicht tot de parochiegemeenschap waartoe ze behoren.
In deze beurt maakten de 12-jarigen kennis met de nieuwe groep van de gebedsvrienden: parochianen die de taak op zich nemen om op regelmatige basis voor een vormeling te bidden. De kinderen verpersoonlijken zelf hun eigen kaart waarop het nieuwe gebed voor dit jaar prijkt, helemaal uitgeschreven in het thema "ONZE VADER... onze leiddraad" .

De homilie wordt vervangen door getuigenissen van gebedsvrienden, die vertellen waarom ze bidden, hoe ze dat doen, wat gebed kan teweeg brengen. Het zijn getuigenissen van geloof in de kracht van het gebed.
Elke keer spant de gebedsvriend daarna een draad, zodat het web steeds rijker wordt, de verbondenheid steeds duidelijker. Symbolisch kan je het niet beter voorstellen.
Het is stil tijdens dit beklijvend moment, zelfs als het iets langer duurt bij het spannen van de draad. De aanwezigen in de kerk beseffen dat hier iets "goddelijks" gebeurt, ieder voelt zich geraakt. Als onze vormelingen vooraan aan de trappen staan en dan ook nog eens merken hoeveel mensen zich als gebedsvriend hebben aangediend, valt alles op zijn plaats. Het gebed weerklinkt voor die eerste keer dan ook helder door de kerk. Ons opzet is geslaagd! We hebben onze vormelingen iets tastbaars meegegeven. Ze zullen het onthouden! (J.S.)