Elk jaar eert de gemeenschap van Sint-Idesbald zijn slachtoffers van de tweede wereldoorlog. Drie onder hen waren verzetslieden die werden gedeporteerd, François D’Hooghe, Henri Christiaen en Marcel Deman. Zij overleden in concentratiekampen. Telkens wordt er bijzondere aandacht besteed aan de Canadese soldaat, Charles Richards. In 1944 meldde hij zich als vrijwilliger om ons Europees continent van het zware oorlogsjuk te komen bevrijden. Na een korte opleiding in Kent werd hij samen met zijn lotgenoten ingezet om in juli het kanaal over te steken richting Normandië. Van daar uit trokken de geallieerde legers naar het (noord)westen. Aan de kust hier kregen zij de opdracht om de weerspannige, vijandige verzetshaarden in de regio uit te schakelen. Sint-Idesbald en Koksijde werden op 9 september 1944 van de bezetting door Duitse troepen verlost. Blijheid alom, tot een vuurgevecht in De Panne de vreugde onderbrak. Gewonde militairen werden naar het schooltje van de zusters in Baaltje overgebracht, onder hen de zwaar getroffen Charles Richards. Hij overleed enkele ogenblikken later in het bijzijn van zuster Joséphine, een kloosterzuster die heel wat mensen onder ons nog hebben gekend. Ieder jaar wordt dat dramatisch gebeuren tijden de eucharistieviering van het kermisweekend herdacht.
In een korte inleiding herinnerde Etienne Becuwe de aanwezigen aan de droevige gebeurtenis op die bevrijdingsdag. Pastoor Hans Devos leidde de dienst en riep tijdens de homilie de aanwezigen op tot een belijdende geloofshouding en het opnemen van verantwoordelijkheid.
De viering werd voor een volle kerk opgeluisterd met vierstemmige muziek op een uitstekende wijze uitgevoerd door het Beauvarletkoor uit Koksijde.
Naar goede gewoonte had de gemeentelijke overheid voorzien in een officiële hulde aan de gedenkplaten bij de ingang van de kerk. Er werden bloemen neergelegd en de gemeentelijke harmonie speelde nationale hymnen.
