Wegens de nieuwe locatie hadden we vele aanpassingen moeten doorvoeren. Het was dan ook zenuwachtig afwachten hoe het weekend zou evolueren. Maar het slotmoment met de ouders en pastoor Lieven bevestigde onze aanpak: het is goed geweest! We kregen heel wat schouderklopjes - letterlijk, maar ook via mail - voor alles wat we met onze twaalfjarigen hebben beleefd.
Inhoudelijk sterke momenten, werden afgewisseld met ontspannende, groepsversterkende activiteiten. Het verhaal van Blijmus verdiepte ons jaarthema. We stonden stil bij geluk, vertrouwen, kracht van vriendschap, onze relatie met God (soms bewust, meestal onbewust)... In de namiddag namen we de kinderen mee in wervelende en afwisselende workshops: van info rond doopsel en vormsel over yoga ( tot rust komen om zo in de stilte God te kunnen laten spreken ) tot knutselen en gezelschapsspelletjes rond kerk en geloof. Om het half uur kregen de kinderen iets totaal anders voorgeschoteld, geen minuut verveling. Regelmatig onderbraken we deze momenten om de vormselliederen aan te leren, het zijn er dit jaar heel wat!
In de vooravond zorgden onze oud - chirocatechisten Filips en Sabeth voor de traditionele speelliedjes, die elk jaar echt aanslaan. Marie-Monique heeft een patent op de jaarlijkse quiz ingekaderd in het jaarthema. Naar traditie sloten we de avond af met een krachtige bezinning gebracht in woord en beeld, afgewisseld met zang en gebed.
Op zondagmorgen probeerden we het spel "planeet - V" uit, uitgegeven door broederlijk delen. Vanaf kwart voor elf sijpelden de ouders binnen en konden we het slotmoment aanvangen. Daarin vertelden de kinderen over hun belevenissen aan de hand van foto's die we projecteerden, verrassend en informatief voor de ouders. Daarna volgde een kort gebedsmoment met zang.
In het parochiecentrum ontving pastoor Lieven ons met bubbels (ik verjaar ook niet elk jaar in het vormselweekend). We genoten samen nog van een lekker middagmaal dat Kathleen had voorbereid. Zo hadden we de tijd om na te praten en het weekend gepast af te sluiten. Onze batterijen zijn weer opgeladen, hoewel we ook een zekere moeheid voelen... raar maar waar... ( J.S.)
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.