Lc legt de nadruk op de realiteit van de verrijzenis van de Christus. Hij is geen spook.
Jaren geleden stond in de vastenkalender een spreuk: “Europeanen hebben de klok, Afrikanen hebben de tijd”. Ik kan getuigen dat er waarheid in zit. Als christenen hebben wij echter allemaal veel tijd: de eeuwigheid.
Dat is één van de lessen die de evangelist Lucas ons vandaag aanbiedt. De Gekruisigde is de Verrezene. De Christus verschijnt aan zijn leerlingen. In die tijd nog meer dan vandaag werd dat begrepen als een geest die dwaalt in de gedachten van angstige mensen. Het is moeilijk na te gaan wat er precies is gebeurd, en eigenlijk is dat van ondergeschikt belang.
De Christus is aanwezig in deze wereld en in zijn groep, in de kerk. De Verrezene is uiteraard op een andere wijze aanwezig dan de aardse mens Jezus, maar de brug die er was tussen God en de mensen blijft levendig.
Jezus spreekt, Jezus toont zijn kruiswonden, Jezus breekt het brood in Emmaüs en Jezus eet een stukje vis. De Christus is concreet in de leerlingengroep aanwezig. Het nieuwe verbond van God met de mensen dat Jezus gebracht heeft, gaat door. Het leven in deze wereld is verbonden met Gods rijk. De eeuwigheid begint al in deze wereld.
Dat Afrikaanse mensen anders zouden omgaan met de tijd dan drukdoende Europeanen is een dubbele veralgemening en dus klopt het gezegde niet. Wij hebben allemaal de eeuwigheid in ons. Ons verrijzenisgeloof is niet voor later, het is concreet, hier en nu, aan de tafel waar wordt gedeeld, overal waar mensen verbonden leven.
