God redeneert en handelt anders, vanuit zijn liefdevolle barmhartigheid.
In de oude tijd moesten jongens legerdienst doen. Ik heb dat gedaan. Wat mij het meest zinvol leek tijdens die maanden was niet zozeer het besef dat iedereen gerust kon zijn, want dat het vaderland in goede handen was. Leerrijk was de ervaring hoe mensen anders denken en redeneren vanuit een eigen achtergrond. Iedereen droeg er dezelfde kleren. Je moest dus ondervinden welk beroep iemand had in het echte leven. De taal, de denktrant en de reacties konden dat aan het licht brengen.
Dat is wat Jezus doet in het stukje van Matteüs dat we zojuist hebben gelezen. Er is sprake van twee schuldeisers en die hebben elk een eigen manier van doen waaruit blijkt wie zij zijn.
De eerste schuldeiser staat voor God. Hij schenkt de schuld kwijt aan iemand die hem een groot bedrag, tienduizend talenten, schuldig is. Die man vraagt uitstel van betaling, maar hij krijgt veel meer: zijn schuld wordt hem kwijtgescholden.
De tweede schuldeiser is een mens die volgens de geldende wetten handelt. Iemand vraagt hem uitstel van betaling voor een veel kleiner bedrag. Maar deze schuldeiser past de wet toe en laat de wanbetaler opsluiten.
Dat is het verschil tussen Gods denken en handelen en het menselijk denken en reageren. God handelt vanuit zijn grote liefdevolle barmhartigheid. Hij verwacht dat wij ook zo worden. Zoals we hoorden in de woorden van Sirach uit de eerste lezing: denk aan Gods verbond en je zult vergiffenis schenken.
Tijdens mijn legerdienst was ik gewoon soldaat en toch waren weinig lotgenoten verbaasd toen uitkwam dat ik seminarist was. Je draagt nu eenmaal je achtergrond mee. Wij zullen altijd mens zijn en niet God. God is anders. Maar wij kunnen wel van zijn barmhartigheid leren.
