Het valt op dat de laatst aangeworven arbeiders evenveel krijgen als de eersten. Zo is God!
‘Het vertrouwen is weg. Zo gaat het niet verder,’ zegt een partijvoorzitter. ‘We gaan erover spreken,’ zegt een andere. Dan komt het bericht dat het vertrouwen is hersteld en dat er verder wordt onderhandeld. Dat is het politieke spel, maar de meesten van ons weten dat vertrouwen tussen mensen niet wordt afgesproken. Je vertrouwt mensen meestal niet alleen op hun woorden maar ook omwille van hun daden.
Dat is wat in de eerste lezing uit de profeet Ezechiël oplicht en wat Jezus toepast op twee zoons van de eigenaar van een wijngaard.
Het volk verwijt God dat Hij niet doet wat de mensen willen. ‘Wij zijn vroom, maar Gods wegen zijn niet recht,’ roept het volk. In Gods naam corrigeert de profeet: wie minder vroom is maar het goede doet, zal leven; wie slecht doet, maar zich bekeert en vromer wordt, zal leven.
Dat is te zien in het gedrag van de twee jongemannen die Jezus als voorbeeld stelt: de één zegt wel ja - ‘is vroom’ - maar doet niet wat zijn vader zegt. De ander zegt neen - is ‘niet vroom’ - maar doet wel wat zijn vader opdraagt. De tweede wordt als voorbeeld gesteld.
Dit is een zware uitdaging voor christenen. Vroom zijn, mensen van gebed en liturgie zijn is waardevol, maar enkel als er ook daden van geloof en dienstbaarheid te zien zijn. Er is geen tegenstelling. De kerk zal maar vertrouwd worden door anderdsdenkende mensen als ze niet alleen preekt maar ook doet. God wil onze vroomheid slechts vertrouwen als wij er ook naar leven.
Politici schakelen soms de koning in als het vertrouwen zoek is. Kiezers weten beter. Zij wachten af en oordelen op grond van wat de politieke leiders concreet gedaan hebben. Dezelfde filter geldt voor ons, christenen van vandaag.
