Jezus zegt dat een leerling, elke gelovige, niet zonder de Vader kan. Hij is het levende voedsel voor iedereen die gelooft. Je kunt niet zonder!
Soms kun je zien als mensen ergens iemand vieren. Er hangen ballonnen of bloemen aan de huisgevel of in de voortuin, of de buren hebben de vlag uitgehangen. Als je daar voorbij komt weet je: hier is iets te vieren. Die uiterlijke tekenen zijn niet de kern van het feest. Het gaat om iemand die jarig is, of die verdienstelijk is, of die tijdens de Olympische spelen een medaille heeft gewonnen. De rest zijn franjes, tof en leuk, maar niet de essentie.
Zoals we de laatste weken hier hebben gehoord in het evangelie, heeft Jezus krasse en harde taal gesproken. Zelfs onder zijn leerlingen waren mensen die het niet aankonden en de groep hebben verlaten. Mensenvlees eten is inderdaad hard om te horen. Waarom spreekt Jezus dan die taal? Hij ziet toch ook dat sommige mensen daardoor afhaken!
Jezus zegt op nadrukkelijke wijze zodat iedereen het hoort: geloven in God de Vader is geen franje, het is de kern van het leven een gelovige. Zoals eten en drinken onmisbaar zijn voor het biologische leven van elke mens, zo is de Vader onmisbaar voor al wie Jezus wil volgen.
Wie de stap naar het geloof niet zet, kan de woorden van Jezus niet aan. Ze klinken hard en zelfs wereldvreemd. Geloven is wagen, durven springen en je toevertrouwen aan Gods liefde. Wie dat doet, begrijpt wat Jezus zegt: je geloof is deel van jezelf en onmisbaar om gelukkig te zijn.
Als er ergens een groot feest is, mag de omgeving dat weten. Vlag en wimpel geven aan dat er vreugde is. Je hoeft zelfs niet te weten wat de aanleiding voor het feest is. Maar dat is wel de kern, onder alle franjes. Ons geloof is voor een christen geen franje, dat je af en toe uithaalt en weer opbergt. Het is deel van de kern van ons bestaan.
