Galilea is een randgebied; het wordt in Jeruzalem scheef bekeken. Toch houdt Jezus zich daar op.
Eens per jaar worden de ‘Oscars’ uitgereikt. De beste film krijgt een prijs, de beste vrouwelijke en de beste mannelijke hoofdrol krijgen ook een prijs. En er is een beeldje voor de beste muziek. Een beetje eigenaardig is dat er ook prijzen zijn voor de randfiguren: de beste bijrol, de beste regisseur, de beste cameraploeg, enzovoort. Die zijn immers onmisbaar.
In het evangelie hebben de randfiguren ook belang. Jezus kiest immers voor hen. Hij gaat vanuit Judea naar het noorden, naar Galilea. Nochtans ligt de macht in Jeruzalem, in het Zuiden, en daar kijken ze wat meewarig naar de zondaars van Galilea.
We zien Jezus vandaag vissers roepen om zijn apostelen te worden. Ook dat zijn tweederangsfiguren in de maatschappij van toen. Jezus roept hen voor een hoger doel: vissers van mensen worden.
Wat moeten die nieuwe leerlingen doen? Zij zullen meegaan met Jezus, in zijn licht gaan staan. En later zullen zij zijn Licht doorgeven op alle donkere plaatsen, aan de rand, bij de mensen die weinig van tel zijn.
Dat is de keuze van Jezus en dat is zijn boodschap: het rijk Gods groeit niet in de centra van de macht, waar de hoofdrollen zich bevinden. Het rijk Gods groeit in de oprechte liefde van iedereen, vooral van de onbeduidende randfiguren. Jezus is dat trouwens altijd zelf een randfiguur geweest en gebleven, in de ogen van de macht in Jeruzalem.
