AVOND EN OCHTEND

De schepping duurt voort na de dood.

Voor steeds meer mensen is de dood het onverbiddelijke einde van het leven. Alles moet hier en nu gebeuren, want daarna is het gedaan. Dus is ‘genieten’ één van de moderne ordewoorden. Er wordt keihard gewerkt maar ook keihard genoten. Het leven is een opdracht en een uitdaging. Iedereen moet productief zijn, of is anders een lastpost.

Christenen zien de dood niet als het definitieve einde maar als een overgang. Het leven is niet een opgave maar een gave, een geschenk uit Gods hand. De schepping duurt voort, ook na de dood.

Laten we daar even op ingaan. Het scheppingsgedicht op de eerste bladzijden van de Bijbel gaat over opeenvolgende dagen: het wordt avond en het wordt ochtend. Telkens gaat de schepping verder. Ook nu nog wordt het steeds avond en ochtend en telkens gaat de schepping verder. Voor elke mens komt ooit de definitieve avond en de nieuwe ochtend en ook dan, na de nacht van de dood, gaat de schepping verder.

Dat is wat Jezus antwoordt aan de Sadduceeën die met een uitgevonden verhaal een valstrik spannen. Zij geloven niet in de verrijzenis; Jezus wel. Zij stellen het voor alsof deze wereld verder gaat na de dood, met dezelfde wetten en regels. Maar dat is niet zo. Het zal na de definitieve, radicale avond van de dood anders zijn dan ervoor, want er komt een radicaal andere ochtend. Het wordt avond en het wordt ochtend en alles wordt nieuw.

Het geloof in de verrijzenis is het geloof in de voortdurende schepping. We ‘moeten’ niet alles realiseren in dit leven. We ‘moeten’ niet genieten en daar alles voor overhebben. Mensen die op eigen kracht niet voort kunnen, zijn geen lastposten die in onze weg zitten om onszelf te realiseren. Zij horen bij Gods voortdurende schepping, elke avond en elke nieuwe ochtend. Tot de definitieve avond komt en de nieuwe ochtend in de nieuwe wereld aanbreekt.