Maria looft de Heer om wat haar overkomt, maar ze zegt niets over het Kind dat ze verwacht.
Als bij ons een koppel een kindje verwacht, stijgt de spanning. Er wordt naar het geslacht gegist en hier en daar wordt een naam gesuggereerd. En er worden alvast cadeautjes klaar gelegd en doopsuiker besteld.
Als Maria zwanger is, zingt zij een loflied voor de Heer. En het is je wellicht ook opgevallen: ze zingt niét over haar Kind.
Maria begrijpt dat zij niet zomaar zwanger is. Zij mag de moeder zijn van Gods eigen Zoon. Van de Messias, die komt voor alle mensen. Zij wordt gezegend om anderen tot zegen te zijn. Maria ziet in ieder geval het grotere geheel. Ze ziet dat het haar overstijgt. Dat het hier gaat om Gods wereldomvattende reddingsplan.
Deze uitverkiezing was voor Maria niet alleen maar gemakkelijk. Maria gaat het nog moeilijk krijgen. Maar daar denkt Maria nu niet aan. Of in ieder geval laat ze het niet de boventoon voeren. Want ze begrijpt: dit overstijgt mij. Dit heeft te maken met Gods ontferming over mijn volk en alle andere volken. Over zijn ontferming ook over ons!
Maria’s lofzang spoort je aan om te denken: er zijn dingen in het leven die mij overstijgen. Die een hoger doel, namelijk Gods doel dienen. En haar lofzang spoort je aan om er blij mee te zijn als je daaraan mag bijdragen – door wat dan ook, misschien wel door iets dat net als bij Maria zomaar totaal onverwacht op je pad komt. Dat is de boventoon van de lofzang van Maria en van het feest dat we vandaag vieren.
