De twee leerlingen op weg naar Emmaüs en de leerlingen die in Jeruzalem zijn achtergebleven doen een overrompelende ontdekking: de Heer is met hen. Dat is “de Verrezene ‘zien’”.
Een Amerikaanse soldaat die meermaals op een buitenlandse militaire zending was geweest, was een tijd gevangen geweest. Toen hij na lange maanden terug in Amerika was, werd hij op de teevee geïnterviewd. De vraag werd hem gesteld: “Wat is de ingrijpendste ervaring geweest die je in al die jaren van buitenlandse zendingen hebt meegemaakt?” Hij wachtte even om te antwoorden en zei dan: “De laatste keer dat ik bij mijn vrouw en kinderen ben thuisgekomen, zonder pers of buitenstaanders. Dat was voor mij de ontdekking dat hier mijn bron is.”
Dat is wat de leerlingen van Jezus meemaken. Twee van hen zijn weg gegaan uit Jeruzalem. Dat is nochtans de plaats waar het allemaal is gebeurd en waar het gebeuren zal: Jezus’ dood, zijn verrijzenis en hemelvaart en de komst van de heilige Geest. Ze zijn op de vlucht. Andere leerlingen, onder wie Petrus, zijn in Jeruzalem gebleven.
Allemaal doen ze een overrompelende ontdekking: de Heer leeft en is midden onder ons. Ze zijn bijeen, met twee of in een grotere groep, en ze luisteren naar de Schrift en naar de verhalen die ze elkaar over Jezus vertellen. Ze hebben eindelijk tijd op over Jezus te praten, te bidden en te luisteren. Zo komen zij tot de echte Paaservaring. Het grijpt diep in. Hij leeft. Het is zo overtuigend - ook emotioneel - dat ze niet anders kunnen dan zeggen: Wij hebben de Heer gezien.
Of ze de Christus nu echt gezien hebben, of niet - is eigenlijk van geen belang. Wat telt is de ervaring dat waar twee of meer bijeenzijn, Hij in hun midden is, levensecht nabij.
Wat de leerlingen meemaken is een beetje de bron-ervaring van de soldaat die eindelijk voorgoed thuiskomt. “Hier is mijn bron, bij mijn vrouw en kinderen,” zegt hij. “Wij hebben de Heer gezien,” zeggen de leerlingen die terugkeren uit Emmaüs. Dat is hun bron-ervaring, dat is de Paaservaring.
