‘Al wat de Vader heeft...’ Er is geen ‘restbevoegdheid’, er is geen kruimel tussen de Vader, de Zoon en de heilige Geest te voegen. Zij zijn één.
Zijn jullie ook liefhebbers van kookprogramma’s op teevee? Niets is zo ontspannend als de vanzelfsprekendheid te zien waarmee de lekkerste gerechten worden klaar gemaakt. Alle ingrediënten zijn er, niets bakt aan of kookt over. Schitterend.
Misschien denken wij bij de heilige Drie-eenheid ook aan een recept, niet om te koken en op te eten, maar om in te geloven: een recept om God te zijn. Een beetje ‘Vader’, een beetje ‘Zoon’ en een snuifje ‘heilige Geest’.
Dat is niet de betekenis van de heilige Drie-eenheid. De veelzijdigheid en de oneindige liefde van God is niet onder woorden te brengen. De evangelisten hebben het geprobeerd, de theologen van de Kerk proberen het. Mensenwoorden schieten altijd tekort.
Wat in het evangelie van vandaag te lezen is, maakt alvast duidelijk dat tussen Vader, Zoon en heilige Geest niets tussen te krijgen is, zelfs de dikte van een blad papier is niet mogelijk. Zij zijn één. Er is één God, onbreekbaar en ondeelbaar. Omwille van onze beperkingen toont God zich op vele wijzen. Dat kunnen wij bevatten.
Het aantrekkelijkste aan een kookprogramma op teevee is de vaat. De kok wast niet zelf af. Dat moet heerlijk zijn. Voor God geldt dat allemaal niet. Hij bestaat niet uit drie ingrediënten die op de juiste manier moeten gemengd worden. Hij is van het begin af aan één en ondeelbaar, de Drie-ene God.
