Een kind in de kring

Vlak na zijn lijdensvoorspelling zijn de apostelen bezig Jezus' opvolging te regelen. Dat is niet van belang, zegt Jezus. Belangrijk is wie je voorop zet, wie je in het middelpunt van de kring brengt. Neem een kind...

Het gebeurt wel vaker dat een groep goed draait, dat een werkteam uitstekend pres-teert, dat een ploeg veel wint, de klasgeest prima is maar dat het plotseling allemaal zeer broos blijkt te zijn, als iemand er wil bovenuit steken. Als iemand persoonlijke ambities heeft en de groep daarvoor gebruikt, is de sfeer vlug ‘bedorven'.

Jezus ziet het zin zijn leerlingengroep gebeuren. Hij is volop bezig hen te waarschuwen voor wat op hen afkomt: Hij zal moeten lijden en sterven, maar Hij zal verrijzen. Dat is het lot van de Mensenzoon, zoals Jezus zichzelf noemt. De leerlingen zijn niet mee; ze vatten het niet. Ze discussiëren over wie van hen de belangrijkste is. Ook dat begrijpen ze niet, dat het er niet om gaat wie de tofste of de flinkste is.

Neem een kind, plaats een kind in het midden. Het is niet belangrijk wie in de kring de belangrijkste is; het gaat erom wie in het midden van de kring staat. Daar hoort een kind te staan; dat is de plaats voor de kwetsbare medemens; in het midden van alle aandacht moet de mens staan die niemand opmerkt. Het kind, de onaanzienlijke die je opneemt, dat ben Ik, zegt Jezus.

Hoe kan de geest in de kerk ok zijn, als persoonlijke ambities de kop opsteken, en zeker als wij nalaten de meest onaanzienlijke mensen in ons midden op te nemen?