Jezus zaait zo wijd als de winden waaien. De menigte hoort zijn parabels; de leerlingen begrijpen de parabels. Zij moeten mensen tot leerlingen maken.
Hoe vaak zeggen ouders als de kinderen naar school vertrekken dat ze voorzichtig moeten zijn? Zeggen ze dat op de eerste schooldag, of eenmaal per week, of dagelijks? Kinderen trekken de schouders op, springen op de fiets en weg zijn ze.
Het lijkt alsof veel van die bezorgde woorden verloren gaan in de wind. Zo is dat ook met de zaaier uit het evangelie. Een zaaier ging uit om te zaaien en hij zaaide zo wijd als de wind de zaadjes wil dragen. Daarvan moet een groot gedeelte verloren gaan. Kan hij niet beter en bedachtzamer tewerk gaan?
De zaaier wil dat hier en daar plantjes groeien op plekjes die niet geschikt zijn, onverwacht en verrassend.
Jezus is de Zaaier en Hij zaait Gods woord en liefde, zo wijd als Hij kan. Hij weet dat een groot deel van zijn moeite tevergeefs is, maar Hij hoopt dat hier en daar het Woord van God zal kiemen, onverwacht en verrassend, in het hart van iemand die je niet verwacht.
De menigte hoort de parabels, de leerlingen begrijpen de parabels van Jezus. Zij zullen de andere mensen tot leerlingen moeten maken.
Ouders weten wel dat veel van hun waarschuwingen woorden in de wind zijn, maar ze blijven ze toch herhalen. Jezus weet dat veel inspanning verloren is, maar Hij blijft hoopvol zaaien. Ook al opdat wij het niet zouden opgeven ook zo te doen.
