Onze wereld heeft nood aan vernieuwing. Joël en Jezus leggen de nadruk op de innerlijke bekering als de bron van de vernieuwing.
We zijn het gewoon dat God de schuld krijgt als iemand onschuldig moet lijden of sterft. Dat verwijt aan God klinkt nog niet sterk door als het gaat over de grote wereld. Het gaat nochtans niet goed met de wereld: conflicten, uitbuiting, klimaatverandering. Een deel van de bevolking ligt er wakker van, een ander deel blijft onverschillig. Nochtans is er een grootschalige actie nodig om het tij te keren.
Vandaag klinkt de sterke oproep van Joël om ons met hart en ziel te keren naar de Bron waaruit het leven stroomt: een God die zit te popelen om met zijn Geest de aarde te vernieuwen. Wij, die de belofte van God in de wereld willen uitdragen, mogen het niet laten gebeuren dat de wereld zegt: ‘Waar blijft hun God?’. Samen met andere levensbeschouwingen, waar we meer bondgenoten vinden dan we soms denken, kunnen wij het tij doen keren.
Jezus verlangt dat de boodschap in stilte rijpt en van binnenuit opborrelt. Drie tradities uit de joodse samenleving worden ons aangereikt.
1. De gift, de aalmoes, het delen. Stille gevers hebben als enige verdienste dat de Vader van het leven het gezien heeft. De beloning vertaalt zich in verbondenheid.
2. Het gebed. In de stilte van je binnenkamer hoor je de Stem die tot je spreekt en luister je naar de verhalen van de profeten.
3. De vasten. Tegen de gangbare gewoontes in, roept Jezus op om ook het vasten, net als het delen en het bidden niet voor het oog van een ander te doen.
We delen gebed, vasten en solidariteit. Als we dat volhouden en verbinden met een duurzame levensstijl, begint de vernieuwing van de wereld, in eenklank met de Schepper van al wat bestaat.
