Niet in de paleizen van de macht maar in de woestijn vindt ‘Gods Woord’ iemand die er wat mee kan: Johannes de Doper.
Je hoort wel eens zeggen door ouders van een gezin met meerdere kinderen; “We hebben ze dezelfde opvoeding gegeven; ze zijn in hetzelfde nest opgegroeid. Maar ze pikken er niet allemaal hetzelfde van op.” Dat is natuurlijk zo.
In het evangelie van vandaag zien we dat bevestigd worden. Schriftgeleerden, farizeeën, levieten, priesters en hogepriesters... allemaal specialisten in de uitleg van de Tora, de Wet. Maar geen van hen begrijpt het Woord van God zoals Johannes de Doper het begrijpt. Lucas, de evangelist, zegt het subtiel: Gods Woord kwam over Johannes de Doper. Gods Woord wordt niet opgepikt in de tempel of in de synagoge, niet in een paleis of herenhuis. Maar in de woestijn is er wel iemand die het oppikt.
Johannes de Doper gaat terug naar de mensen en roept op tot bekering. Hij heeft begrepen dat de Messias komt en dat wij ons daarop best voorbereiden door een ommekeer van ons leven. Niet een beetje morrelen aan de zijkanten, maar ons leven ten diepste veranderen. Begin maar met bergen onrecht af te graven, roept Johannes.
Kinderen met dezelfde achtergrond pikken iets anders op uit hun opvoeding. Zoveel mensen geloven in God en lezen het evangelie. Wat pikken wij daaruit op? Staan wij aan de kant van de schriftgeleerden, of staan wij naast Johannes de Doper in de woestijn. Bekering of niet?
