Lezing in de huwelijksviering

Lezing 1
Een jonge man wilde weten wat liefde is.
Omdat niemand het hem juist kon uitleggen
ging hij op reis, op zoek naar de liefde.
Hij ontmoette een mens van de bergen.
Die vertelde hem dat liefde mensen optilt
en boven zichzelf doet uitstijgen.
De jonge man knikte en noteerde het verhaal in zijn dagboek.
Toen kwam hij in een brede laagvlakte.
Daar vertelde iemand hem
dat liefde mensen rustig vertrouwen geeft
zodat zij alle mogelijkheden die zij in zich hebben
kunnen ontvouwen.
Ook dat verhaal kwam in het dagboek.
Toen stond de zoekende man aan een brede stroom.
mensen van het water vertelden dat liefde mensen draagt,
door de snelle, bochtige en smalle dagen
als het leven moeilijk en driftig is maar ook door de brede, rustige dagen als het leven uitdeint en dichterbij de monding komt.
De jonge man schreef het allemaal op.
Toen hij dagenlang de rivier had gevolgd kwam hij in het oerwoud aan.
Daar hoorde hij iemand vertellen hoe de liefde voortdurende vruchtbaarheid is.
Na elke bosbrand of na elke overstroming:
steeds begint het leven opnieuw.
Zo is de liefde.
Met een boekje vol verhalen keerde de jonge man naar huis terug.
Daar zat een vrouw met popelend hart op hem te wachten.
Toen hij haar zag begreep hij plotseling dat hoe hoog en hoe breed de liefde ook is, hoe ze de mensen ook altijd draagt en vruchtbaarheid schenkt- ze is altijd een geschenk van twee mensen aan elkaar; een geschenk en een uitnodiging.

Lezing 2
Ik zat op het strand en zag plotseling een waterskiër kopje ondergaan.
Hij was al enkele keren sierlijk voorbij gestoven;
in een witte straal opspuitend water maakte hij een brede bocht.
Nu liep het mis.
De matroos in de boot had het eerst niet in de gaten.
Toen hij eindelijk omkeek liet hij de boot stoppen en terugkeren.
Ik dacht bij mezelf dat mensen altijd anderen nodig hebben,
om te trekken of te sturen,
om aan te hangen of te volgen.
Maar wat betekent dat als ze naar elkaar niet omkijken
en halt houden om elkaar op te wachten?

Lezing 3
Heb je dat ook al eens gezien hoe na een onweer de bergen dampen?De grond is zo zomers warm dat het regenwater na een plensbui onmiddellijk verdampt.
Ik volgde het mysterieuze schouwspel en zag kleine wolkjes ontstaan.
Ze schoven schuchter omhoog en maakten plots een schrille zwenking als ze in een opstijgende luchtstroom kwamen.
Zo kwamen twee wolkjes dicht bij elkaar,
zo dicht dat ze in elkaar opgingen.
Zouden mensen ook kunnen verdampen,
zich door het leven naar elkaar laten drijven tot ze in elkaar opgaan?