Jezus zorgt voor zijn leerlingen: geen wind is te sterk, geen golf te hoog om bij hen te komen als zij in nood zijn.
De kerk heeft het moeilijk, zeker in West-Europa en in Vlaanderen. We worden van buitenaf bekritiseerd, maar we verliezen ook energie en levenslust van binnenuit. Er zijn al veel analyses gemaakt en plannen uitgedacht. Maar soms lijkt de kerk echt op de dool.
Misschien is de kerk wel het bootje uit het evangeliestukje van vandaag: moeizaam, tegen de wind van de tijd in, schijnbaar vruchteloos.
Jezus komt naar zijn leerlingen toe. Het is dan dat de paniek toeslaat. Dat is vreemd. Niet de wind of de hoge golven maken de apostelen bang. Velen onder hen zijn vissers die het meer goed kennen. Het is als ze Jezus zien komen, dat ze menen een spook te zien en dat ze in angst beginnen te schreeuwen.
Laten we de parallel met de kerk doortrekken. We werken naarstig voort, ook al zit de wind tegen, want we kennen de wereld waarin wij leven. Maar als we Jezus zien komen, raken we in paniek. Jezus is immers anders dan het beeld dat wij van hebben. Misschien moeten wij niet in die richting varen, tegen de wind in. Misschien stuurt Hij de kerk een andere kant op en maakt dat ons bang.
Jezus houdt van ons, in Gods naam. Hij schenk ons zijn heilige Geest. Hij is met ons op zijn eigen wijze. Dat moeten we ten diepste geloven om de richting te zien die we moeten uitgaan. Misschien zijn de moeilijkheden die de kerk ondervindt niet zozeer aan de wereld te danken, maar aan een gebrekkig geloof dat de heilige Geest ons leidt. Hij is geen spook. Hij is met ons.
