TRADITIE EN TOEKOMST

Abraham moet loslaten wat vertrouwd is om een nieuwe zending op te nemen. Drie van Jezus’ leerlingen zien een verblindende toekomst maar zullen eerst de Gekruisigde leren kennen.

De ouders van onze puberende jongeren zijn samen de generatie die de lakens uitdelen. Zij hebben zich vrij gemaakt van hun eigen ouders en zij zijn nu de vaders en moeders die hun kinderen opvoeden om later verantwoordelijke volwassenen te zijn. Zij leggen nu hun prioriteiten aan hun kinderen op. En die zullen zich daar later van bevrijden. Zo gaat het altijd in de mensengeschiedenis: loslaten en vooruit gaan.

Abraham moest loslaten wat hem vertrouwd was: zijn land, zijn stam en zijn familie. Later zal hij zelfs zijn zoon willen geven, zijn welbeminde. Abraham wist niet dat hij de stamvader van de joden, van de christenen en van de moslims zou worden. Hij kende de toekomst niet, maar ging op weg.

Jezus’ leerlingen hebben hun vissersboten en familie achtergelaten om Jezus te volgen, maar ze kennen de toekomst niet. Jezus heeft hen verteld dat Hij zal moeten lijden en dat Hij zal gedood worden. Petrus heeft geprotesteerd. Maar boven op een berg “zien” drie leerlingen wat de toekomst brengen zal: Jezus vol licht, samen met Elia en Mozes. Zij “zien” Jezus als Gods welbeminde. Alles is mooi en goed. Nu protesteert Petrus niet. Hij wil drie tenten bouwen. Maar Petrus moet loslaten. Eerst zal Hij Jezus zien gekruisigd worden. Pas dan begint die stralende toekomst.

We zijn blij en gelukkig met wat we hebben en met de levenskansen die wij krijgen. Maar geloven is loslaten. Vanuit de traditie nieuwe wegen gaan. Wij zetten de weg van Abraham verder. Wij gaan langs Jezus’ kruis naar de nieuwe lichtende toekomst. Dat zij de traditie kennen en loslaten om de toekomst tegemoet te gaan. Met Jezus.