Jezus vertelt over de kansen die God geeft. Meer dan te straffen is Hij degene die de toekomst openhoudt.
Mensen die verder van ons afstaan geven we minder kansen dan mensen dichtbij ons. In plaats van hen kansen te bieden, belasten we hen met schuld en fouten. Vreemdelingen komen onze voorrechten afpakken en onze waarden afzwakken; onderontwikkeling is de fout van corrupte staatsleiders en niet onze zaak; enzovoort.
Jezus weigert dat blokdenken. Er is iets fout gelopen met een groep Galileëers die door de Romeinen zijn gedood. Het is hun eigen schuld, een straf van God: zo luidt het vooroordeel. Hetzelfde met de slachtoffers van een ongeval met een toren. “Niets van,” zegt Jezus. Geen ‘eigen schuld’ en geen straf van God.
Om tegen het blokdenken in te gaan, vertelt Jezus over de kansen die God geeft.
Dat was ook al zo in de eerste lezing, het roepingverhaal van Mozes. Hij heeft een Egyptenaar gedood en is gevlucht. Hij vindt onderkomen bij de familie van zijn vrouw. Hij zou daar kunnen blijven en afgeven op de foute farao die Israël onderdrukt; dat is blokdenken. De stem uit de brandende struik wil het anders. Doorbreek het blokdenken van de goeden en de slechten, de trouwen en de ontrouwen. Neem je verantwoordelijkheid.
Mensen die van elkaar houden, begrijpen het evangelie in een oogwenk. Zij zijn het gewoon elkaar nieuwe kansen te geven, zoals de tuinman doet in het stukje evangelie van vandaag. God roept ons om onze verantwoordelijkheid op te nemen en het blokdenken te doorbreken. Solidariteit met mensen en volkeren die we niet kennen kan daar een voorbeeld zijn. Volgende zondag vindt de eerste geldinzameling voor Broederlijk Delen plaats.
Laten wij naar Jezus kijken in de stilte van ons hart. Daar roept Hij ons en daar spreekt Hij ons aan. Wedden dat wij vertrouwen krijgen en dat we beginnen te stralen? Zoals een kind dat een cadeautje krijgt...
