Mozes houdt de handen naar hemel opgeheven, vol vertrouwen. De weduwe blijft bij de rechter aandringen, in vertrouwen.
In Vlaanderen is er een dicht netwerk van verenigingen en organisaties die mensen bijeenbrengen om vorming te volgen, om te ontspannen, of om op reis te gaan. Dat georganiseerde middenveld heeft het op vele plaatsen moeilijk om mensen te vinden die verantwoordelijk willen zijn. Veel mensen willen wel eenmalig of kortstondig meewerken, maar schrikken terug voor een engagement op lange termijn.
Volhouden is de boodschap van de schrift vandaag. In de woestijn raakt Israël, het volk van God, in een strijd met de Amalekieten verwikkeld. Mozes bidt, met opgeheven handen. En als zijn armen moe worden, wordt hij ondersteund. Mozes houdt vol. Zijn vertrouwen in God wankelt niet. Het volk wint niet met wagens en soldaten maar met volgehouden vertrouwen dat God nabij is.
De weduwe in het evangelie staat model voor de gelovige die bij God aanklopt. Haar voortdurend vragen, verzoeken en eisen is het beeld van de gelovige die blijft bidden. God antwoordt altijd, maar niet altijd volgens ons tijdsplan en op de wijze die wij voor ogen hebben. We moeten wel blijven vertrouwen.
Mozes in de woestijn en de weduwe in de poort waar wordt recht gesproken nodigen ons uit mensen van gebed te zijn. Dat missionarissen van bij ons in verre landen de kerk konden stichten is dankzij hun volgehouden vertrouwen en onverdroten inzet. In deze tijd waar een lang engagement velen afschrikt, is het vertrouwen volhouden wellicht niet vanzelfsprekend. Maar bij God loont het. Laat de armen en handen niet moedeloos zakken.
