Jezus is bereid zijn leven te geven, want zijn missie is van een andere orde dan wat Petrus en zijn maten verwachtten.
Als een huwelijk op de klippen loopt doet zich iets merkwaardig voor. Het is niet altijd zo maar toch vaak: elke partij wil zoveel mogelijk hebben en krijgen. Er is immers wantrouwen tegenover elkaar. Dat is tegengesteld aan wat gebeurt bij de start van een huwelijk: dan geeft iedereen overvloedig, zotveel. Er is dan vertrouwen in elkaar.
Jezus geeft zijn leven, letterlijk en figuurlijk. Hij heeft immers een rotsvast vertrouwen in de Vader.
Petrus kan niet aanvaarden dat Jezus zal lijden en sterven. Hij heeft nog maar pas zijn belijdenis gedaan dat Jezus de messias van God is. Die staat toch boven lijden en dood! Jezus is van God, niet van de mensen. Petrus denkt binnen menselijke kaders, hij is niet van God zoals Jezus. Daarom spreekt Jezus over de satan.
De overvloed van Gods liefde voor Jezus zal hem redden uit de dood. Hoewel Jezus geen contract heeft waar dat zwart op wit geschreven staat, zet Hij door tot op het einde, tot op het kruis.
Dat is het motief voor ons, christenen, om ons in te zetten voor mens en wereld. Wij zijn overtuigd van Gods liefde. Hij laat ons niet los. Zijn barmhartigheid als wij falen, is onuitputtelijk. God presenteert geen openstaande rekeningen. Onze inzet zal niet wereldschokkend zijn, maar wel overvloedig. Zotveel inzet voor het geluk van de mensen zoals ieder van ons dat kan - dat is wat Jezus ons voordoet.
God stuurt niet aan op een echtscheiding waar Hij zoveel mogelijk voor zichzelf zal opeisen. Hij is eindeloos trouw en vuurt ons aan tot inzet voor vrede en gerechtigheid. Zotveel inzet vol vertrouwen in Gods nabijheid hoe we dat allemaal zelf kunnen, daarin gaat Jezus ons voor.
