Pastorale zone Leuven aan de Dijle

Bidden voor vrede één jaar later

icon-icon-afbeelding

Gepubliceerd op maandag 13 maart 2023 - 18:27

Precies een jaar na de gebedswake bij het begin van de Russische inval in Oekraïne verzamelden we opnieuw in de Sint-Pieterskerk te Leuven.

In een oecumenische viering drukten we met gebeden en Taizéliederen het verlangen naar vrede en vrijheid uit voor het Oekraïense volk. We herdachten alle slachtoffers van deze waanzinnige oorlog.

Lees verder onder de foto's.

Vorige Volgende

De aangrijpende getuigenissen gaven inkijk in de emotionele rollercoaster waarin de Oekraïners beland zijn, de voorbeden waren smeekbeden om hoop, vrede en licht. We baden samen het Onzevader in de verschillende talen en werden gezegend door Mgr. Koen Vanhoutte, hulpbisschop voor het vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen.

Lees verder onder de foto's.

Vorige Volgende

Fragmenten uit getuigenis

We publiceren hier een fragment uit het getuigenis van Svitlana, een Oekraïense vluchtelinge die in de Scheutsite verblijft. Daarna volgt een voorbede, gelezen door Justina.

“En toen werd het nog erger...

Op 1 maart vlogen 9 raketten gedurende enkele minuten over ons heen en bombardeerden de tankschool op Kholodna Hora, 5 km verderop. Ik telde elke raket. En ik zal het voor de rest van mijn leven onthouden. Want, op dat moment voelde ik dat de dood voor ons was gekomen. Alles om ons heen stond in brand, het gebouw van vijf verdiepingen schudde als een kartonnen huis, ramen en ruiten vlogen stuk, er was zo'n geschreeuw dat we maar één gedachte konden hebben: “We zouden allemaal sterven”.

Mijn dochter zat in bad toen het begon. Ik trok haar uit de badkamer, kleedde haar snel aan, en wikkelde haar in een deken. Mijn man nam haar mee al kruipend naar de kelder, waar enkele buren zich al hadden verzameld.

Ik kon niet mee naar beneden, omwille van mijn zieke moeder die nauwelijks kan bewegen. Ik heb haar op een deken op de vloer gelegd. Dan ben ik een paar keer over en weer gegaan om de mensen en de kinderen, water en eten te brengen, en een telefoonoplader.”

Lees verder onder de foto's.

Vorige Volgende

“Op 14 maart pakten we in 2 uur tijd heel ons leven in, in enkele rugzakken en vertrok ik samen met een vriendin en onze 4 kinderen, waarvan de jongste zes jaar was. We begonnen aan een lange reis, en wisten niet precies waarnaartoe. De eerste dag reisden we door Oekraïne onder de beschietingen. Toen staken we de Poolse grens over, rustten enkele uren uit en reden verder richting Warschau, om van daaruit ergens anders heen te gaan.

Tranen, wanhoop, een taalbarrière en geen bestemming... Alleen de kinderen hielden vol en troostten ons zelfs. De zesjarige jongen hield dapper vol, als een echte man, in tegenstelling tot ons volwassen vrouwen.

Na een lange reis en heel toevallig kwamen we in België terecht, waar onze kinderen gastvrij werden opgevangen. De Belgen deden en doen er alles aan om ons te helpen en ons leven gemakkelijker te maken. Want het is ongelooflijk moeilijk om plotseling een nieuw leven te beginnen in een ander land zonder kennis van de taal, de euro, de wetten en tradities, zonder familie... Als oude eiken die ontworteld zijn en overgeplant naar een andere stad. Je moet je aanpassen, maar moreel valt het zeer zwaar en soms heb je zelfs de kracht niet om gewoon je ogen te openen... Je vraagt je af: Waarom is dit gebeurd?”

Lees verder onder de foto's.

Vorige Volgende

Voorbede

“Heer, onze barmhartige en liefhebbende Vader, we verheffen onze gekwetste harten tot u in gebed.

Hoor de schreeuw van mijn ziel voor mijn volk, voor onschuldig vergoten bloed en een gekruisigde droom. Bescherm mijn Oekraïne, bescherm mijn gekwelde, sterke mensen en omhels de zielen van hen wiens leven met geweld werd weggenomen. Leid ons van dood naar leven, van wanhoop naar hoop, van angst naar vertrouwen. Laat mijn uitgeputte, gekruisigde Oekraïne weer opstaan. Laat vrede en licht ons hart vullen zodat we samen kunnen dromen, creëren en bouwen aan een wereld van vrede en gerechtigheid voor iedereen.”