Sawubona … De rijkdom van het anders-zijn: meerstemmig, kleurrijk en divers.
In de kerkelijke traditie was het op 27 maart Laetare-zondag, een dag om zich te verheugen, blij te zijn en te vieren. Een dag om te verwoorden en te beleven dat er nooit een ik is zonder jij, nooit een ik zonder wij. Solidariteit en verbondenheid als een concrete belichaming van het evangelisch breken en delen: broederlijk delen.
In tijden van twijfel en onzekerheid, van oorlog en geweld, van stijgende armoede en uitsluiting, van honger en pijn lijkt het misschien vreemd om zich te verblijden en uitdrukking te geven aan la joie de vivre. En toch … vragen moeilijke tijden niet meer dan anders om begrip, om vrede en vreugde die iedereen bereikbaar. Een leven zonder uitsluiting: voor iedereen bevrijdend en hartverwarmend!
De rijkdom van het anders-zijn werd door de Sint-Geertrui gemeenschap enthousiast gevierd met pater Joseph als voorganger en het Congolese koor Elikya als vreugdebrenger. Het werd een hoopvolle en bemoedigende Congolese viering rond het thema Sawubona.
Sawubona is een Zoeloe-groet en betekent: ik zie je, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou. Het maakt duidelijk dat ik aandacht heb voor jou, dat je welkom bent met jouw eigenheid en karakter, met jouw cultuur en jouw gelovig-zijn. Ik verheug mij omdat je bent wie je bent. Ik verheug mij omdat we samen kunnen zijn.
Sawubona paste wonderwel bij deze Congolese viering. Het was anders dan anders, maar een bewuste uitnodiging om eigen grenzen te openen, om meer en verder te zien dan we gewoon zijn, om te zien wat anders is. Is het in deze tijden niet belangrijk om het en de andere niet langer te zien als een bedreiging, maar als een uitnodiging en een geschenk: meerstemmig en kleurrijk, divers en leven gevend?
Sawubona was een bewuste uitnodiging om solidair te zijn en broederlijk te delen met zij die wereldwijd balanceren op de rand van de hongerdood.
De muziek en de liederen van het koor Elikya waren hartverwarmend en inspirerend en maakten meer dan duidelijk wat de vreugde van de Heer echt zou kunnen betekenen. Het was deugddoend om samen te zijn, om samen te gedenken en te danken, brood te breken en te delen, samen het leven vieren. Zoals de betekenis van het Lingala-woord Elikya zelf zegt, was dit een hoopvolle viering op de weg naar bevrijding en verbondenheid. De viering van Pesach als een nieuw begin.
De Congolese viering was niet het einde, maar het begin van een dag van verbondenheid en solidariteit: verbondenheid met onze eigen geloofsgemeenschap, maar vooral ook solidariteit met de wereldgemeenschap. In het kader van Broederlijk Delen organiseerde de gemeenschapsploeg van Sint Geertrui — voor de eerste keer sinds lange tijd — een solidaire maaltijd in Geertruihof.
Op een gezellige manier hebben we samen kunnen genieten van een Leuvense hutsepot en een Congolese lamsschotel. Met de medewerking van vele vrijwilligers werd het een hoopvolle en hartverwarmende dag. Na de moeilijke en vaak gedwongen afstandelijke coronaperiode gaan we opnieuw op weg gelovend dat het kan: meer verbondenheid, meer betrokkenheid, meer gemeenschap. Ooit zei iemand: liefde is een werkwoord … Geloven ook?
Het was een mooie Laetare-zondag in Sint-Geertrui, maar misschien kunnen we hoopvol verder denken en dromen van een gemeenschappelijke Laetare-zondag in Leuven aan de Dijle. Als we grenzeloos solidair willen zijn, waarom dan niet binnen onze eigen gemeenschap?
Misschien kan een van de vele inspirerende overwegingen van zuster Jeanne Devos hierbij bemoedigend zijn: Niets is onmogelijk als we het samen doen.
