Neen, onze katholieke Kerkgemeenchap is niet dood. Ze leeft, samen met de verrezen Christus.
Ja, de kerken in Leuven zijn in deze periode open. Is dit dan alleen voor de toeristen, kan je je afvragen? Immers, is de katholieke Kerkgemeenschap hier niet op sterven na dood?
We horen toch altijd maar dat er amper nog gelovigen zijn, dat het kerkbezoek verwaarloosbaar is, dat er geen jongeren meer zijn … Als de media over 'de Kerk' bericht, dan is het in onze katholieke Kerkgemeenschap (en kerken) blijkbaar alleen maar kommer en kwel.
En toch, als je een kerk in Leuven binnenstapt, dan zie je biddende mensen. Niet alleen kaarsjes-brandende bezoekers, maar biddende mensen, oud, jong en alles daartussen.
Ik liep even rond in de Sint-Pieterskerk en zag iemand knielend met de rozenkrans in de hand, ik zag iemand bidden voor het beeld van Onze Lieve Vrouw, ik zag jongeren en ouderen, wachtend op de biechtvader.
Ik zag zoekende gelovigen, die met hun zorgen, binnen kwamen. Ik zag huilende mensen, die hun verdriet voor het altaar in gebed neerlegden en getroost buiten gingen.
Neen, onze katholieke Kerkgemeenchap is niet dood. Ze leeft, samen met de verrezen Christus.
De jongeren zijn er! Ze bidden in de kapel van Leo XIII. Ze komen samen in aanbidding elke vierde donderdag van de maand in de Sint-Antoniuskapel. Elke Nightfever is een “geloofskoorts”, een warm lopen voor Jezus.
