De tijd van Palmzondag tot Paasdag is steeds een intensieve periode, waarin we op weg gaan met Jezus, beleven hoe Jezus eerst toegejuicht wordt en daarna, wetend wat hem te wachten staat, de weg ten einde gaat door lijden en dood. Maar de dood heeft niet het laatste woord.
Met het paasvuur tijdens de paaswake vieren we dat Christus verrezen is, dat Jezus het licht van de wereld is, dat de duisternis overwint.
Bij de wijding van het paasvuur bidden we ook om licht voor heel de wereld, ook en zeker waar duisternis en dood het leven hebben aangevreten. We bidden om nieuwe liefde. Ook bij de wijding van de paaskaars vragen we dat het licht van Christus mag schijnen diep in het donker en troost mag zijn voor allen die door leed getroffen zijn.
En ook tijdens de voorbeden bidden we dat het licht en vuur van Pasen mag aanwezig en werkzaam zijn, in ons eigen leven, onze gemeenschap, ons gezin en familie, maar ook in de ruime wereld, en hoop en perspectief mag brengen bij de zovelen die in geweld, oorlog, erbarmelijke omstandigheden leven.
Pasen is een feest van vreugde, die uitgezongen wordt, we zingen vreugdevol dat Jezus verrezen is, we zingen vreugdevol alleluia en gloria en veel meer. We zingen dat alles begon met God.
Na de wijding van het doopwater, teken van nieuw leven in God, vernieuwen we onze eigen doopgeloften.
De paaswake dit jaar vond plaats na het afscheidsfeestje van pater Marcos, uit Brazilië, die meer dan een jaar inspirerend en helpend en met een warme aanwezigheid met ons op weg was. Uiteraard hebben we ook tijdens de paaswake onze dankbaarheid voor Marcus uitgedrukt.
Velen waren aanwezig op de paaswake en/of de paasdagviering. Jong en oud vierden samen, het versterkt ook ons gevoel van samen als gemeenschap op weg zijn en we dragen dit verder mee. Na de viering op paaszondag bleven we nog samen, en deelden een drankje en hapjes, en genoten van een stukje van een paaslam dat iemand van de gemeenschap had gebakken.
