Op 21 september 2025 kwamen we voor de derde keer samen in de nieuwe context waarin de vier geloofsgemeenschappen van Attenhoven, Wijgmaal, Wilsele-Dorp en Wilsele-Putkapel mekaar voortaan wekelijks vinden in het oude gebaar van breken en delen van brood, als dierbare gedachtenis aan Jezus’ leven en dood, als God zélf, aan mensen gegeven.
Hiermee proberen we, als plaatselijk kerk, een feitelijke stap te zetten naar wat de volgende jaren komt. Precies dàt vierden we in de startviering van 21 september. Wie hierin enige poging tot triomfalisme meent te lezen, die begrijpt het helemaal verkeerd.
Echt “vieren” gaat immers over “loslaten”, zoals vissers netten vieren bij de vangst.
Echt “vieren” heeft daarom altijd iets hachelijks en riskants.
Wie echt feest viert stapt even uit de tijd, om zich, heel bewust, een korte tijd samen met anderen op het wankele scharnier te zetten dat het verleden van de toekomst scheidt.
Beiden, verleden en toekomst, waren nadrukkelijk uitgenodigd als de centrale gasten op dit feestmaal:
Het verleden, omdat het ons maakte tot wie we zijn en ons een gestalte gaf die verplicht tot respect en tot trouw, die verder gaat dan “ de laatste zal hier het licht wel uitdoen!”
De toekomst, omdat ze tegelijk zo onbekend en onvermijdelijk is, en hierdoor oproept tot een verantwoordelijkheid, die geen mens alléén kan dragen.
Inderdaad: “Wie weet hoe onze kleinkinderen ooit zullen oordelen over wat we hen als voedsel nalieten”.
Wat we vierden heeft iets van een doktersbezoek van een koppel bij een eerst vermoeden van zwangerschap…: altijd te vroeg en altijd te laat. Maar, wie weet zien ze plots ergens een piepklein hartje kloppen als een echo van hun eigen hoop. En dán pas is er, ook midden de wreedheid en onherbergzaamheid in de wereld, plaats voor vreugde om de mogelijke levensvatbaarheid.
Dán pas is de energie om samen namen te verzinnen voor alles waarvan ze nog geen benul hebben; namen waarin iets klinkt van Jezus’ kwetsbare vraag, net voor Zijn afscheid, aan een kerk die nog moest gesticht worden: “Doe dit tot mijn gedachtenis!” Iets van die kracht en die energie wensen we voor ons allen.
