"Laten wij samen de Kerk in Leuven een gezicht geven, er een bruisende gemeenschap van maken."
Zonepastoor Ger-Jan Bruins
Op zondag 26 februari 2023 vierde de pastorale zone “Leuven aan de Dijle” haar zesjarig bestaan met een plechtige eucharistieviering in de Sint-Pieterskerk te Leuven, voorgegaan door zonepastoor Ger-Jan Bruins osa.
Deze meertalige viering (Nederlands, Engels, Spaans en Italiaans) trok heel wat volk uit de tien verschillende geloofsgemeenschappen van de zone. Het werd een mooie viering, muzikaal opgeluisterd door de verschillende Leuvense koren, waar de aanwezigen, van welke kleur of nationaliteit ook, zich sterk verbonden voelden met elkaar.
Met zes jaar Pastorale zone komt er ook een eind aan het mandaat van de huidige zoneploeg. Hier volgt wat pastoor Ger-Jan hierover zei in zijn homilie.
Wij zijn hier vandaag allemaal sámen voor de verjaardag van de Pastorale Zone Leuven aan de Dijle. Zes jaar geleden werd de eerste zoneploeg geïnstalleerd voor een termijn van zes jaar. Met deze viering eindigt dus in wezen dit mandaat. De huidige zoneploeg zal wel verder werken tot er een nieuwe zoneploeg samengesteld zal zijn. Dat is ook een goed moment, wellicht ook een noodzaak, om te bezinnen over en het bevragen van deze periode. Op de verschillende niveaus is dit reeds gaande. En ik kan u verzekeren dat zowel de positieve als de negatieve geluiden die klonken en klinken in grote mate bij iedereen overeenkomen.
Lees verder onder de foto.
Natuurlijk heeft de coronaperiode een grote rol gespeeld in de afgelopen jaren. Maar ook over die rol klinken zowel positieve als negatieve geluiden, worden er voorbeelden gegeven van ongekende solidariteit maar ook van gemiste kansen, van te snelle ontwikkelingen maar ook van stilstand of zelfs achteruitgang... Natuurlijk is het minder moeilijk om een aparte gemeenschap waar we al jaren deel van uitmaken – soms zelfs ons hele leven of een groot deel daarvan – te runnen, natuurlijk heeft men meer affiniteit en is men emotioneel meer verbonden met de gemeenschap die je indertijd koos. Ook als pastoor denk ik wel eens met weemoed terug aan de tijd dat één gemeenschap je totale werkplek betekende. Maar als wij te veel toegeven aan deze mijmeringen vluchten we voor de werkelijkheid en verbergen wij ons in het struikgewas van ons verleden en staan we stil, gaat de tijd aan ons voorbij en lopen we het gevaar dat de tijd ons zelfs inhaalt.
Lees verder onder de foto.
Laten wij in deze veertigdagentijd de beproever vóór zijn en deze tijd ook gebruiken om samen na te denken over al de vluchtwegen in ons leven, de beproevingen, de bekoringen die het echte samenwerken in de weg staan. Ons bekeren. Laten wij samen het positieve bundelen en de uitdagingen waar wij voor staan: de Kerk in Leuven een gezicht geven, er een bruisende gemeenschap van maken waarin iedereen zich gewaardeerd weet en welkom is en zich niet verbergt. Ik spreek de hoop uit dat wij binnenkort met een nieuwe zoneploeg, een gedegen pastoraal plan, gemotiveerde werkgroepen hier verder gestalte aan gaan kunnen geven. En daarin zijn nog vele plaatsen vrij. Ik zou zeggen waag je kans spring mee op de kar, laat je minstens horen! Het kan nooit mis gaan, als God zelf achter het stuur zit, zei ik zo-even. Maar wij moeten ons eigen stuur dan wél uit handen durven en willen geven!
