Mensenwerk
Gedurende die zeshonderd jaar voer de KU Leuven haar eigen koers op de golven van de geschiedenis, volgde zij de bovenstroom, maar was ook soms onderstroom en tegenstroom. Dat is niet veranderd. Net zo min als de Kerk is de universiteit een goddelijke instelling, maar een organisatie van mensen. Mensen hebben steeds een gezicht gegeven aan de universiteit door hun autoriteit op vele domeinen, door hun onverdroten zoektocht naar kennis, door het geloof dat zij belichaamden, door de ethische standaard die zij hanteerden, door hun roeping of ambitie…Dat mag zeker vanuit het evangelie in de kijker gezet worden. De Man van Nazareth haalde steeds het beste in een mens naar boven. Hij zag er steeds een begin van het Rijk Gods in. Tegelijkertijd had Hij oog voor de littekens van mensen, de melaatse plekken binnen de toenmalige wereld. Ook daarvan worden wij niet ontslagen.
Wereldburgers
Maar met het pausbezoek willen we vieren, laten wij als Kerk in Leuven de klokken luiden, hangen wij onze vlaggen buiten en applaudisseren wij voor de verjaardag van de KU Leuven en voor een van de grootste wereldburgers van dit moment. Paus Franciscus heeft zeker al voldoende bewezen dat hij over de verschillen van ras, geloof of filosofische overtuiging, culturen, talen…heen, mensen wil verbinden. Onze aardbol is ons gemeenschappelijk huis waar wij meer dan ooit samen zorg moeten voor dragen opdat er leven is voor iedereen en voor heel deze schepping. De KU Leuven heeft steeds verbindingslijnen met onze huidige paus gehad.
Kerk in Leuven
Met onze Kerk in Leuven willen we velen laten delen in deze vreugde. De stad en de ruimere regio van Leuven zijn een lappendeken van pastorale zones en geloofsgemeenschappen die eigenlijk op hun wijze ook een grote universitaire parochie vormen. Vele gelovigen die het kerkelijk leven in Leuven vandaag delen zijn verbonden aan onze universiteit. Kerk in Leuven kan niet gezien worden zonder de aanwezigheid en betrokkenheid van de universiteit. De ontwikkeling van onze stad in de voorbije 600 jaar kan niet gezien worden zonder de bijdragen vanuit een Kerk van grote en kleine mensen, een Kerk als instituut, een Kerk met haar parochies, religieuze ordes en congregaties, abdijen en kloosters, organisaties en verenigingen. Waar zouden wij staan zonder haar inspanningen met betrekking tot onderwijs, wetenschappelijke ontwikkelingen, medische zorg, armenzorg, sociale cohesie…? Ook al dragen wij als Kerk de schade en schande van het verleden mee, toch hebben wij vooral redenen om dankbaar en trots te zijn. Laat dat het uitgangspunt zijn van het feestweekend eind september.
Patrick Maervoet
Regiodeken van Leuven
