Het Janusfeest bleek echter zo populair dat de Kerk in de eerste helft van de vierde eeuw ‘om’ ging en 1 januari erkende als start van het officiële, profane jaar. Maar in plaats van te feesten, dienden christenen die dag te bidden en te vasten. Want, beval de kerkvader Augustinus, “zij (de heidenen) mogen elkaar dan nieuwjaarsgeschenken geven, u zult aalmoezen uitdelen; zij mogen uitgelaten liederen zingen, u zult u laten aantrekken door het woord van de Schrift; zij mogen naar het theater ijlen, u naar de kerk; zij mogen zich een roes drinken, u zult vasten’’ (Sermo 198, 2 [Op Nieuwjaarsdag]).
Nu wil ik u dit feestelijk moment totaal niet ontnemen, maar wel met u een ogenblik bezinnend stil staan bij deze overgang van oud naar nieuw. Het jaar 2022 is voor mij voorbij gevlogen. Met het ouder worden lijkt overigens elk jaar sneller voorbij te gaan! Het is maar met het overdenken van het jaar, wat we in deze periode allemaal wel doen, dat we ons realiseren dat het echt niet korter geduurd heeft dan de voorgaande jaren. Niet korter en ook met hoogtepunten en dieptepunten. Al in het begin van het jaar, op 24 februari, werden wij opgeschrikt door de Russische invasie van Oekraïne. Dit heeft het afgelopen jaar iedereen bezig gehouden en zijn stempel op dit jaar gedrukt. Had iemand gedacht dat er ooit nog oorlog zou komen op Europees grondgebied? Deze invasie veroorzaakte Europa’s grootste vluchtelingencrisis sinds de Tweede Wereldoorlog, met miljoenen Oekraïners die het land ontvluchtten en een derde van de bevolking ontheemd. En nu staat het volk voor een koude winter… De economie werd ontwricht met als gevolg voedseltekorten en ongekende crisissituaties over de gehele wereld. Velen – ook bij ons – zijn in armoede terecht gekomen. Andere brandhaarden in de wereld zijn op de achtergrond terecht gekomen, maar zeker niet verdwenen. Bovendien hebben we ook dit jaar weer afscheid moeten nemen van dierbaren uit onze omgeving en hebben we in ons persoonlijk leven tegenvallers moeten incasseren.
Lees verder onder de foto.
