Hier is dat feestje! Missiemaaltijd in VTI- Menen op zaterdag 19 oktober.
We waren met ongeveer 170 deelnemers aan de Missiemaaltijd.
Deken Johan heette iedereen van harte welkom, dankte voor de opkomst en de interesse in landen waar hoge nood is en lichtte nog even het doel van deze actie toe: de opbrengst gaat naar de projecten van ons bisdom in Sri Lanka.
De steun van Missio kan een groot verschil maken voor kleine gemeenschappen en individuen die hulp nodig hebben. In Sri Lanka is er voor elk van die categorieën een project: de bouw van de Sint- Maximiliaan- Kolbekerk, de steun voor een thuis voor (wees)kinderen bij de zusters van Don Bosco en een nieuwe keuken voor een kleinseminarie van het aartsbisdom om er de studenten een goede vorming te garanderen.
‘De echte uitdaging is de economische en psychische gezondheid van het land, want het religieuze samenleven van de verschillende godsdiensten is er geen probleem, zegt priester Padige Basil Rohan Fernandon, nationale directeur van de missiewerken in het Aziatische land dat bij ons vaak slechts gekend is door de tsunami in 2004, de jarenlange burgeroorlog, maar ook steeds meer als exotische vakantiebestemming…’
Ook onze eigen missionarissen zullen niet vergeten worden. Priester Albert Dedecker is onlangs overleden in Frankrijk. Maar er is nog zuster D’Heyghere met haar projecten in Algerije en het Jozef Desseinhospitaal- en medisch centrum in Congo, het zorgenkindje van Pater Martin, dat we al jarenlang steunen.
Dat Kathy de taak van Marie- José (die momenteel in het ziekenhuis ligt) op het laatste moment moest overnemen, dat de eet- en drankbonnetjes ook nog moesten afgeprint worden, dat de frietketel kuren had (Michel beweerde dat die nog dateerde van voor de andere oorlog…) , wel dat kon niet beletten dat ‘het feestje’, waar iedereen welkom was, en niemand buitengesloten, toch echt een gezellig gebeuren was. De barmannen waren van oudsher present, én met goesting, de kookmoeders stonden klaar voor de ketel stoofvlees, het aperitiefje werd gesmaakt, en het wachten op het functioneren van de ‘vooroorlogse’ frietketel werd niet als echt ambetant ondervonden.
We waren er graag bij, de vele trouwe missiemaaltijdklanten, de ouderen, blij hun vrienden nog eens weer te zien om bij te praten, zeker over de algemene gezondheidstoestand, dat lucht altijd op, om de laatste nieuwsjes te vertellen en navraag te doen: ‘Is er nog bijzonder nieuws? ’Er waren ook nogal wat jonge nieuwkomers, en enkele kinderen die het wel tof vonden. Elk jaar zijn er ook mensen die er niet meer bij kunnen zijn. Die gedenken we ook in stilte.
De bediening was vlot, er waren blijkbaar vrijwilligers genoeg, toch een paar nieuwe gezichten, maar ze moesten wel het vuur uit hun sloffen lopen. Dat deden ze met plezier, het was voor het goede doel.
Met dank aan allen, die elk jaar opnieuw hun steentje bijdragen , financieel of door noeste arbeid, aan de tastbare inhoud van ‘HOOP’, die blijft groeien, dank zij deze zinvolle acties, die ondertussen traditie zijn geworden.
Annie Vandewalle.
Voor meer foto's klik op de blauwe pijl
