Het brengen van de communie aan huis is een gebruik die teruggaat tot de begindagen van de Kerk en sindsdien nooit meer verloren is gegaan. De communie brengen aan de zieken en degenen die niet in de mogelijkheid verkeren, om aanwezig te zijn bij de gemeenschapsviering is gebaseerd, op het geloof in de werkelijke en actieve aanwezigheid van Christus in de Eucharistie. Het heeft vooreerst een bijzondere vorm aangenomen in het viaticum: de laatste communie, het 'sacrament van de overgang van de dood naar het leven'. (Het spreekt voor zich dat het viaticum enkel door een priester mag toegediend worden.)
Door de communie aan huis te brengen, kunnen gelovigen zich “niet alleen verenigd voelen met het offer van de Heer, maar ook met hun gemeenschap, en zich gesteund voelen door de liefde van hun broeders”, (Heilige Communie en de Cultus van de Eucharistie). “Christus geeft zichzelf volledig in de Eucharistie; daardoor worden wij door het ontvangen van het heilig sacrament: het lichaam van Christus”. (Père Gilles Drouin: Liturgie & Sacrements)
De communie bediening aan huis, werd al in de 3e eeuw beoefend in Rome en Afrika.
Vanaf de 7e eeuw werd de communie voor de zieken zeldzaam omdat frequente communie werd afgeschaft. Zozeer zelfs dat in de 10e eeuw “het enige wat nog overbleef de verplichting was om elke stervende christen de communie te brengen.
(Concilie van Nicea (325) ‘het zeer noodzakelijke viaticum’)
Volgens pater Pierre Jounel, historicus Katholieke liturgie werd rond de 17e eeuw de communie aan de zieken frequenter, na de afkondiging van het Romeinse ritueel van paus Paulus V (1614)
Wie brengt de communie?
Tot het begin van vorige eeuw omvatte de ritus vaak een processie. Tegenwoordig wordt de ritus meer privé uitgevoerd. Tijdens de Eucharistie vertrouwt de priester de hosties toe aan de communiedragers, die ze in een ‘pixis’ bewaren.
De communiedragers worden vooraf gezegend. De zegening gebeurt bij voorkeur eenmalig en tijdens de mis zodat de aanwezige gemeenschap, de aangestelde(n) herkent.
Bij de mensen thuis vraagt het ritueel dat de plaats (tafel, tafelkleed, kaarsen) zorgvuldig wordt voorbereid "op de meest gunstige plaats voor de zieke en zijn omgeving", en dat de viering "feestelijk, mooi en vreugdevol" is. Het omvat een daad van boetedoening, het lezen van het Woord van God, een voorbedengebed, het Onze Vader, de communie en een stiltetijd. Het ritueel kan worden aangepast afhankelijk van de toestand van de persoon.
Tegenwoordig volgen de meeste mensen thuis de eucharistie via de televisie. Het is dan aan de bedeler om aan te geven welke gebeden worden uitgesproken.
Soms is het een echte aanpassing, bijvoorbeeld als de persoon in kwestie niet kan eten of drinken: met hun toestemming leg ik dan de pixis met de hostie gewoon op hun hart." Men kan dan/ook het gebed bidden dat wij tijdens de corona geleerd hebben.
Ben je bereid om communie bedeler te worden?
Wens je de communie thuis te ontvangen?
Of de communie geven aan een zieke familielid?
Hoe wordt de communie in Woon en Zorgcentra bedeeld?
Vragen over deze rubriek?
Telefoneren kan naar diaken Jacques op het nr. 0472/46.16.59.
