Op maandag 8 april, Mariadag, om 4.30 u. was het dan zover: vertrek met de bus naar Zaventem met 54 mensen! 54 mensen tussen de 16 en 81 jaar. Op de bus een woordje uitleg, een gebed en een liedje en onze pelgrimstocht kon starten. Letterlijk vlogen we uit de startblokken. In een sneltempo stapten we van de bus in Zaventem naar de check-in waar gelukkig alles vlot verliep. Een paar onder ons moesten weliswaar hun bretellen, broeksbanden, schoenen uitdoen omdat het “rode alarmlichtje” flikkerde, maar al bij al vrij vlot raakten we op het vliegtuig naar Rome. De vlucht verliep rustig en duurde 2 uur.
In Rome aangekomen verzamelden we en gingen we op zoek naar onze bagage. Het ging goed vooruit. In 'sneltempo' naar onze bus die ons naar het hotel bracht. Alle bagage werd in een safe kamer in het hotel gedropt en wij doken de metro in... op naar dé kathedraal: Sint-Jan van Lateranen. Na heerlijke pizza trokken we door het Forum Romanum en het Colosseum. En, wie ontmoetten we daar? Jef! Priester Jef, die in Rome studeert, zal onze groep de komende dagen op sleeptouw nemen, samen met zijn medestudent Mathias.
Na een flinke voettocht kwamen we aan in de dominicaner kerk van San Clemente waar we een bijzonder mooie openingsviering hadden. In Rome een viering in je eigen taal, met je eigen pastoor, met je eigen organist/koorleider en mensen die je (van ver of van dichtbij) kent - ik kan je zeggen: het doet wat met je! Voor de eerste keer op deze reis voelen we ons “echt pelgrim” en “echt verbonden met elkaar en Christus”.
We stapten, in een vlot tempo naar de buurt van San Ignacio, een mooi plein waar we ook lekker konden eten om dan met de groep van 52 mensen de metro of de bus te nemen. De 2 oudsten hadden al een taxi gevonden om naar het hotel te gaan, de vermoeienis van het vroeg opstaan en de flinke wandeling begon al hier en daar al wat sporen na te laten.
Dinsdag 9 april, Paulusdag, ’s morgens, stond de bus ons al op te wachten om ons naar Ostia Antica te voeren, de voormalige havenstad van Rome. De enorme archeologische site van 100 hectare was prachtig! Het theater van Marcus Agrippa voor 3.000 man was dan ook de geschikte plaats voor een groepsfoto. En na een rondleiding van 2 uur smaakte het eten dan ook heerlijk. Maar zoals we het al een beetje gewend waren was er geen tijd te verliezen want de bus stond klaar om ons naar Sint-Paulus buiten-de-Muren te voeren. Wat is dit een knap stuk architectuur. De kathedraal is niet alleen prachtig versierd maar je voelt en ervaart er ook een bijzondere sfeer, waarschijnlijk de aanwezigheid van Paulus… De eucharistie hier beleven was dan ook heel intens en intiem. We voelden ons voor de 2e keer op deze reis nog “een beetje meer pelgrim” en “nog ietsje meer verbonden met elkaar en met Christus”.
Na een goede maaltijd vertrokken we met flinke tred naar de binnenstad waar we ofwel met de metro naar het hotel konden ofwel naar de Spaanse trappen, de Piazza del Populo, de Trevifontein… Sommigen ontmoetten nog eventjes pater Wim die we in Ninove ook kennen. We sliepen die nacht als een roosje. Weliswaar een roosje met een korte steel want ’s anderendaags ‘s morgens werden we verwacht voor het ontbijt om 6.30 u…
Woensdag 10 april, Petrusdag, zaten we om 7.10 u. al op de metro om naar de Sint-Pietersbasiliek te trekken. Paus Franciscus ontmoeten: hier had ik zo hard naar uitgekeken! Dat ik hem niet van dichtbij had kunnen zien was misschien een kleine teleurstelling maar het samen bidden (met 8.000 andere gelovigen) van het Onzevader in het Latijn was wel heel bijzonder. Het lange aanschuiven en de viering werkte ook al een beetje op onze blaas en dus trokken we in beperkte groep naar de schaarse toiletten. Bij het terugkomen lukte het helaas niet om terug het plein op te raken. Ook niet met onze ingangstickets. Gelukkig kon Jef ons “redden” uit deze penibele situatie en konden we toch nog net op tijd binnen in de basiliek die indrukwekkend groot is om daar in één van de ondergrondse kapellen samen eucharistie te vieren.
Een viering in de Sint-Pietersbasiliek voorgegaan door pastoor Alexander, monseigneur Smet en priesters Jef en Mathias! Het was waarschijnlijk voor hen bijzonder maar voor de groep was het nog "bijzonderder". Voor de eerste keer voelden we ons geen pelgrim maar waren we pelgrim, we voelden ons niet verbonden met elkaar en met Christus: we waren verbonden! Dit is om nooit te vergeten!
Maar hoe onvergetelijk iets ook is, de maag knort en gelukkig was de “Papa Rex” niet zo ver af. Na de lunch konden we kiezen, ofwel een stevige wandeling samen met pastoor Alexander en priester Jef ofwel een extra bezoekje aan de basiliek met priester Mathias. De groep verdeelde zich en ik ging voor het extra bezoekje. Priester Mathias was bijzonder inventief om ons binnen te loodsen en de rondleiding was grandioos. Historische gegevens doorspekt met oprecht geloof: het heeft iets bijzonders. Ons groepje was hem dan ook bijzonder dankbaar en toen we terug samen kwamen met de andere groep op de Piazza Navona werd er dan ook druk informatie gedeeld over de belevenissen. Midden op dit plein werd er kort gebeden en gezongen en het moet gezegd: onze stemmen stegen boven de elektronische muziek van de straatartiest die dan maar besloot, lichtjes ontstemd, om ons toch onze 2 minuutjes te gunnen. En dan, wat dachten jullie, werd het tijd voor het avondeten in een van de omliggende restaurantjes. Oh ja, pastoor Alexander was ook nog jarig op deze bijzondere dag. We hebben dan ook uit volle borst voor hem gezongen en dan kon hij natuurlijk niet anders dan de ganse groep te trakteren op een ijsje. Het was een flinke wandeling naar het beroemdste ijssalon van Rome “Giolitti” waar je maar liefst kon kiezen uit veel verschillende smaken. Tijdens de flinke wandeling naar de bus werd er nog druk over nagepraat door Antoine en Guido. Het moet gezegd dat we allemaal uitkeken naar ons bedje want het zou weeral een korte nacht worden…
Donderdag 11 april, Corneliusdag, werden we opnieuw aan het ontbijt verwacht rond 7 uur. De bus om naar de catacomben van paus Cornelius en de basiliek van Santa Maria Maggiore te trekken stond al klaar om 7.45 u. en onze valiezen werden opgeslagen in de safe kamer van het hotel waar we ze die namiddag zouden inladen in een andere bus om naar de luchthaven te trekken. Ook deze keer was het de moeite waard om onze stapschoenen aan te trekken want de ontmoeting met Sint-Cornelius deed wat met de groep, hij is immers de heilige die de patroon is van onze familie…
Na alle nodige commotie op de hectische luchthaven van Rome zouden we met een half uur vertraging toch om 20.30 u. landen in Zaventem. De bus bracht de ganse groep van 54 terug naar Ninove en omgeving, onze thuis! 54 mensen die anders terugkeerden van de reis dan ze vertrokken waren… Een groep mensen die “elkaar op een andere manier hebben leren kennen” en ik moet zeggen, “die andere manier” heeft indruk op mij gemaakt.
Van de 16 jarigen tot de 80-plussers: ik vind jullie allemaal TOP! Bedankt dat ik deze reis samen met jullie mocht maken. Bedankt dat ik één van die 54 mensen mocht zijn op deze onvergetelijke pelgrimstocht naar Rome in het jaar des Heren 2024!
Carina, met de groetjes van Antoine
ps. vrijdag 12 april was bij ons rustdag...
