Ooit werden christenen
'mensen van de weg' genoemd
omdat hun gedachten uiteindelijk
niet opgesloten zaten in voorgekauwde systemen
omdat zij mensen waren
die geen last hadden van vastgelopen gebruiken.
Omdat zij het altijd hadden
over een droom van een wereld
die zij meer en meer wilden realiseren.
Mensen van de weg,
onderweg naar het eeuwig Jeruzalem.
Soms stappend in de mist,
of schuilend in de storm.
Mensen van de weg
met dat visioen van vrede,
nu reeds brandend in het hart.
