Soms vergeet ik het,
het licht in de gang.
De deur van haar kamer staat altijd half open
en zo schijnt het licht van de gang
op haar kamer als ze slapen gaat.
Het is een soort van houvast.
Maar soms vergeet ik het,
en knip het licht uit.
Dan vraagt ze, als ik nog even blijf luisteren:
"Papa, laat je het licht wel aan?"
Eigenaardig is dat eigenlijk.
Grote mensen willen liever het licht uit.
Kinderen liever het licht aan…
Christus, die zichzelf het Licht noemde,
zei eens waarschuwend tegen de grote mensen:
"Als je niet wordt als kinderen…"
In elk geval laat God altijd ongevraagd het licht aan,
Hij vergeet het nooit.
Het grote licht, Christus, blijft altijd branden.
Ook al gaan we zelf het donker in,
zelfs in de diepe duisternis,
misschien zelfs van de dood…
Onze Vader laat het licht aan.
Het Licht sprak dat zelfs eens uit:
"Zie, Ik ben met u tot aan het einde van de tijden."
"Zie" zei het Licht!
