Is u in Evere geboren of zoals de meeste een inwijkeling?
Aline: ik ben in het begin van de jaren zeventig naar Evere komen wonen. Ik woonde toen in Anderlecht maar kwam elke dag werken in de home Decamps en soms had ik ook nachtdienst. Omwille van de afstand leek het mij veel beter om naar Evere te komen wonen, eerst in de Sint-Jozefstraat en later in de Frans Guillaumestraat. Ik heb heel graag in de home Decamps gewerkt, ‘k had er goeie collega’s, ook de bewoners van de home waren goeie mensen en samen hebben we er ook veel plezier gehad. Nu is de home enorm uitgebreid. In heel Evere is veel bijgebouwd ondertussen, ook op de Oud-Strijderslaan zijn veel gebouwen bijgekomen.
Is u dan in Sint-Gillis geboren?
Aline: mijn mama was van Luik en mijn papa van Doornik. Mijn mama is gestorven toen ik maar vier jaar was. Maar mijn vader heeft een andere vrouw leren kennen en mijn nieuwe moeder was van Westerlo. Het was een hele lieve vrouw, een betere moeder hadden we ons niet kunnen wensen. We woonden toen in de buurt van Turnhout. We waren al met vier kinderen en er zijn er nog vijf bijgekomen. Thuis zijn we Frans blijven spreken maar op school leerde ik Nederlands. Zo ben ik echt tweetalig geworden. Ik heb een tijdje in Wallonië gewoond maar in de jaren zeventig was het een kwestie van werk vinden en zo ben ik naar Brussel gekomen.
Hoe is u in contact gekomen met de parochie?
Aline: in het begin had ik vooral contact met de Franstalige gemeenschap van de Sint-Jozefsparochie. Het was nog een moeilijke periode toen in de jaren zeventig met veel problemen tussen Franstaligen en Nederlandstaligen. Door mijn onregelmatige werktijden woonde ik verschillende vieringen bij, naargelang het paste met mijn werk. Als pastoors herinner ik mij nog pastoor Guido, pater Emiel, pastoor Patrick en nu pastoor Tony natuurlijk. Er is ondertussen veel veranderd in de Kerk. Ook in ons kerkgebouw zijn veel werken uitgevoerd. Die heb ik van dichtbij meegemaakt omdat ik jaren schatbewaarder ben geweest van de Kerkfabriek. Ik herinner mij vooral de periode onder het voorzitterschap van Paul Delanghe want wij woonden toen allebei nog op de Frans Guillaumelaan. In die tijd zijn het dak en de verlichting vernieuwd en de muren zijn helemaal gezandstraald. De Sint-Jozefskerk was de eerste kerk waar het procédé van zandstralen binnenin ook werd toegepast. Ik herinner mij nog heel goed dat alles toen uit de kerk moest en we met veel vrijwilligers alle stoelen naar de Kring hebben verhuisd. De vieringen gingen toen ook tijdelijk door in de zaal. Dat was een heel zwaar dossier maar het resultaat mag gezien zijn. We hebben nu een hele mooie kerk, toch?
Heeft u herinneringen aan speciale gebeurtenissen in onze parochie?
Aline: niet zo lang geleden was hier de grote Taizéontmoeting. Dat is voor mij onvergetelijk! Ik had toen afgesproken om twee jongeren onderdak te geven. Maar bij aankomst van de jongeren kwamen er drie bij mij thuis aanbellen, drie Poolse jongens. Ze waren heel ordelijk en heel gedisciplineerd. Eén van hen kende een beetje Engels, maar het was vooral converseren via gebaren, met handen en voeten, maar dat lukte best. De laatste dag hebben ze een heel discours gedaan. En als slot dankten ze ons met volgende woorden: ‘ge hebt niet alleen uw kerk opengesteld maar ook uw hart!’ Prachtig hé! Achteraf hebben ze me nog wat informatie opgestuurd over Gdynia. Daar kwamen ze vandaan.
We zien u vaak op activiteiten van de parochie. Kan u sinds uw pensioen wat genieten van uw vrije tijd?
Aline: wat mij het meest op de been houdt is het vrijwilligerswerk dat ik doe in het Medisch Huis in de Noordwijk. Dat doe ik ondertussen zo’n twintig jaar en ik haal er nog altijd veel voldoening uit. In die wijk komen veel inwijkelingen voor het eerst aan en ze kennen dan nog geen of nauwelijks Frans of Nederlands. Het Medisch Huis ligt dichtbij de De Troostsquare. Ik ontmoet er veel mensen en heb er al wat van alles gedaan. Mensen kunnen er op consultatie komen bij dokters, verpleegsters, kinesisten en sociale assistenten. Ik help waar ik kan. ‘k Heb er zelfs al Franse les gegeven aan een groep vrouwen. Ook mensen geholpen met administratie of brieven die ze niet begrijpen. Er komen mensen van alle nationaliteiten. En de kinderen komen er naar de ‘école des devoirs’ om hun huiswerk te maken.
In de parochie neemt u ook deel aan de Bijbelgroep en één van de groepjes ‘Geloof, Bijbel, Leven’ komt bijeen hier bij u thuis. Waarom neemt u daaraan deel?
Aline: al van jongsaf, via school en thuis ben ik geboeid door de persoon van Jezus. Hoe hij ons leert, hoe God is. Hij is ons voorbeeld. Het zit ook in mijn natuur om mensen te helpen. Ik heb lang in home Decamps gewerkt en ik deed dat niet zo maar, ik werkte er met hart en ziel. Delen met anderen, zoals Jezus heeft voorgedaan.
Hoe slaagt u erin om zo gezond te blijven? Wat is uw geheim?
Aline: bezig blijven! En altijd vertrouwen, want de Heer staat altijd voor ons klaar!
Beste Aline, wat heb ik veel opgestoken tijdens onze ontmoeting, zoveel inzicht en zoveel vertrouwen! Vooral dank ook voor uw inzet voor je medemensen. Dat je daar nog veel vreugde mag in vinden!
Ria
