Zondag 12 november was ik om 8.30 uur vertrokken richting Evere. Gino was al klaar met koffie zetten en ik bracht snel wat sfeer op de tafel in het kleine lokaaltje van de pastorie. Een doekje, een kaarsje en wat rustige muziek gaf mij toch een welkomgevoel. En dan was het bang afwachten. Hoeveel ouders gaan er binnenstappen om samen met ons voor de eerste keer tijdens het oudermoment te praten over “gelovig zijn”. Zoon en dochter waren reeds rumoerig en goed gezind hun lokaaltje binnengegaan. 8 ouders gingen samen rond de tafel zitten en de eerste kennismaking kon beginnen.
Ik laat nu even een mama uit de groep aan het woord:
Op zondag 12 november werden wij, ouders van de catechisten uitgenodigd op een ouderbijeenkomst. Na een hartelijke kennismaking werd er plaats gemaakt voor een bezinningsmoment rond geloven. Zo zijn we kort teruggekeerd naar de kinderjaren via een interactief ‘voornamen-spelletje’. We zijn nadien dieper ingegaan op wat geloof betekent voor ons in ons dagdagelijks leven en bestaan. Op basis van een 50-tal illustraties hebben we een rijk gesprek gehad rond eenieders gevoel en ervaringen rond het mysterieuze concept van ‘geloof’. Het is evenwel een gevoelige en intieme kwestie als een constante roeping om tot de christelijke gemeenschap te behoren. In tijden van beproeving is ook de blik van de maatschappij steeds kritischer. Zo is elk van ons door een persoonlijke getuigenis tot het besluit gekomen dat geloven veel meer omvat dan een mechanische handeling van ‘ja-knikkers’. Uit de mooie illustraties van een Bijbelboek voor kinderen hebben we ons kunnen verdiepen in een tekst uit het Oude Testament. Ook God heeft Mozes geroepen om zijn engagement van gelovige steeds te hernieuwen door kracht te putten in het volk van Israël die eveneens bevrijd moest worden van de onderdrukking in Egypte. Zijn broeder Aaron steunt hem. Wij herkennen onszelf als ouder als steun voor het geloof en engagement van onze kinderen bij het naderen van hun vormsel.
Bedankt Mamu, mama van Diego, voor je samenvatting.
Ik wil ook alle andere ouders van harte bedanken voor de open babbel en het vertrouwen om “het gelovig zijn” bespreekbaar te maken. Ik had een heel goed gevoel en ik denk dat we samen een mooie weg kunnen afleggen.
