Beste mede-parochianen,
van ganser harte wens ik iedereen een Zalige Paastijd. Pastoor Tony herinnerde mij eraan dat de Paastijd officieel tot Pinksteren duurt, dus hoewel Pasen zelf al een tijdje achter de rug is, mogen we elkaar gerust nog een Zalige Paastijd wensen. Elkaar iets goeds wensen, elkaar een hart onder de riem steken, of gewoon elkaar wat positieve gedachten sturen, het zijn allemaal kleine gestes die heel welkom zijn in deze moeilijke tijd.
Omdat er een algemeen tekort aan mondmaskertjes is, zijn er hier in Ann Arbor studenten met naaitalent die maskertjes naaien en dan gratis weggeven. Ik zie dat er collega's zijn in Brussel die hetzelfde doen. Of er zijn leerkrachten, hier en in Brussel, die met hun 3D printer face masks afprinten om dan ter beschikking te stellen van zorgpersoneel. Het zijn die kleine gestes, waarbij een mens dan denkt "dit zijn moeilijke tijden,maar als we voor elkaar blijven zorgen, dan komt het wel goed".
Onze hond snapt er niks meer van! Sinds de scholen dicht gegaan zijn op 13 maart zit plotseling iedereen thuis, de hele dag, voor zo'n klein schermpje. Is elke dag nu plots een zaterdag of zondag? En wat voor interessants is er nu te zien op die computerschermen? Wanneer we gaan wandelen en we komen langs de favoriete winkel ("Pet Supplies ") dan gaat de automatische deur daar niet meer open. Zelfs speciale truukjes zoals pootje geven of blaffen helpen niet. Raar, hier delen ze normaal toch altijd hondekoekjes uit? Nu staat er in grote letters "only curbside pickup".
Vele winkels hebben inderdaad hun deuren dicht gedaan en bieden nu curbside pickup aan. Het is wel grappig om zo met de fiets tussen die monster trucks te staan aanschuiven aan de curbside. Gelukkig is de buurvrouw zo vriendelijk om mijn on line bestelde groceries af en toe met haar auto op te halen.
Op foto's die ik van vrienden toegestuurd krijg, zie ik dat in Brussel al vele planten en bomen in volle bloei staan, en dat de zon volop van de partij is. De lente is in t' land. Hier blijkt de lente nog ver weg. Vandaag hadden we opnieuw wat sneeuw. Een paar dagen geleden heb ik de slee terug uit de kelder gehaald, want er lag genoeg om even de berg naar onder te roetsjen. Kwestie van het beste te maken uit een slechte situatie, zoals wij momenteel allemaal overal ter wereld proberen te doen.
Intussen zijn we al beginnen aftellen richting 13 mei. Als hij niet geannulleerd wordt, gaat op die dag onze vlucht naar huis. Er moeten boeken naar gesloten scholen en bibliotheken terug gebracht worden, abonnementen opgezegd worden, meubels verkocht of weggegeven worden, koffers gepakt worden, ... Kortom, wat al uitdagend is in normale tijden is nu een dubbele uitdaging met Corona.
Toch kijken we heel positief terug op het afgelopen jaar. Mijn geplande academisch onderzoek heb ik tot een goed einde kunnen brengen. De kinderen hadden een geweldig schooljaar (dat laatste trimester laten we even buiten beschouwing), hebben vele nieuwe vrienden gemaakt en spreken nu vlot Engels. De familie werd uitgebreid met een trouwe viervoeter, en we zijn allemaal een enorme ervaring rijker. Onze reisplannen binnen de VS hebben we door Corona aan de haak moeten hangen, maar we komen zeker nog eens terug om dat goed te maken.
Dus leve de internationale uitwisselingen. Ze helpen ons "de andere" beter te begrijpen zodat we in tijden van crisis samen naar oplossingen kunnen zoeken.
Sina
