Robin stelt zijn familie voor… Bijna een jaar. Zolang is de familie Pashayan in ons land. Ze wonen tijdelijk in de pastorie van Onze-Lieve-Vrouw. Dankzij lessen Nederlands, inburgeringscursus, Nederlandstalige school en behulpzame vrijwilligers kunnen Khloud, Robin en Morya zich elke dag een beetje meer integreren in onze Brusselse gemeenschap. Het zijn jonge mensen die op sommige vlakken heel dicht aanleunen bij onze Westerse gewoonten, maar ook de gevolgen van crisis en oorlog in Syrië hebben meegemaakt. Zoals vele Syrische vluchtelingen zagen ze geen toekomst meer in hun eigen land.
Om de banden van onze geloofsgemeenschap en de familie Pashayan nog dichter aan te halen én meer informatie over hun land te delen, kwam Robin zichzelf en zijn familie voorstellen in de homilie tijdens de viering van 24 februari. Het feit dat zijn moeder én Khlouds ouders nog in Damascus verblijven en ze mekaar enkel via internet kunnen spreken, weegt uiteraard zwaar op de familie. Ook het gevoel dat – eens de oorlog gestopt – de problemen in Syrië nog niet meteen opgelost zullen zijn en de heropbouw van de kapotgeschoten steden nog vele jaren zal duren, maakt een terugkeer omwille van de achtergebleven familie eigenlijk onmogelijk. Op het einde van de homilie wou Robin in naam van zijn gezin, onze hele gemeenschap danken voor de warme ontvangst en de genereuze steun. De woorden van Robin, keurig vertaald door Hadewig, maakten veel gevoelens van medeleven en begrip wakker bij de talrijke aanwezigen in de viering en de daaropvolgende potluck in de Kring.